Prawo do wynagrodzenia jako konstytucyjne prawo podmiotowe

Uzyskiwanie przez kogokolwiek dochodów w ogóle, a tym bardziej ich "poprawa", czyli zwiększenie wysokości, nie są niczyim prawem konstytucyjnym. Brak konstytucyjnego prawa do wyższych dochodów dotyczy również polskich rolników. Ich często trudna (jak zresztą w przypadku wielu grup społecznych i zawodowych) sytuacja materialna znana jest Trybunałowi Konstytucyjnemu, nie zmienia jednak faktu, że ani rolnicy, ani przedstawiciele niemal żadnego innego zawodu nie mają podstaw do poszukiwania w Konstytucji gwarancji wynagrodzenia. Szczególnym wyjątkiem są tu sędziowie, którym ustrojodawca w art. 178 ust. 2 Konstytucji zagwarantował "wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi obowiązków". Jednak nawet w ich przypadku - po starannej analizie zagadnienia - Trybunał Konstytucyjny uznał za niedopuszczalne domaganie się wyższych dochodów z powołaniem się bezpośrednio na normę konstytucyjną (por. postanowienie z 22 marca 2000 r., P. 12/98, OTK ZU nr 2/2000, poz. 67 i wyrok z 4 października 2000 r., P. 8/00, OTK ZU nr 6/2000, poz. 189). Skoro nawet w odniesieniu do grupy zawodowej, której status został w Ustawie Zasadniczej dość szczegółowo unormowany, wysokość wynagrodzeń jej przedstawicieli nie jest prawem podmiotowym chronionym konstytucyjnie, to tym bardziej nie można uznać, że inna grupa zawodowa - rolnicy może z powołaniem Konstytucji domagać się wyższych dochodów. W związku z tym nie sposób uznać, że ochrona praw innych osób (praw rolników do wyższych dochodów) wypełnia konstytucyjną przesłankę koniecznego w demokratycznym państwie prawnym ograniczenia wolności działalności gospodarczej.

Wyrok TK z dnia 21 kwietnia 2004 r., K 33/03, OTK-A 2004/4/31, Dz.U.2004/109/1160

Standard: 1717 (pełna treść orzeczenia)