Pojęcie "uporczywe nękanie"; czynności sprawcze stalkingu
Uporczywe nękanie (stalking); podszywanie się pod inną osobę (kradzież tożsamości) - art. 190a
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
"Nękać” znaczy tyle, co „ustawicznie dręczyć, niepokoić kogoś”. Nękanie musi się nadto charakteryzować uporczywością, a zatem stanowić wyraz uporu sprawcy. Znamię to ogranicza zakres kryminalizacji, wymagając od sprawcy tego, aby nękanie charakteryzowało się szczególną (kwalifikowaną) intensywnością. Uprawnione wydaje zatem się przyjęcie, że z uporczywym nękaniem mamy do czynienia dopiero wtedy, gdy sprawca ponawia swoje zachowania mimo sprzeciwu nękanej osoby czy wręcz żądania zaprzestania zachowań wzbudzających poczucie zagrożenia lub naruszających jej prywatność.
Podwójnie kwalifikowana wielokrotność zachowania sprawcy (raz przez „nękanie”, drugi – przez jego „uporczywość”) przesądza o tym, że nie jest możliwe zrealizowanie znamion przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. przez jedno zachowanie ani nawet przez wyłącznie kilka takich zachowań.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 27 lipca 2022 r., II AKa 67/22
Standard: 76043 (pełna treść orzeczenia)
Działania skazanego, który za pośrednictwem internetowego portalu społecznościowego, jak też w drodze tradycyjnej korespondencji, prezentował wobec innych osób (również poprzez publikację nagrań wideo) treści przedstawiające pokrzywdzoną w negatywnym świetle, jak też naruszające jej sferę prywatną, a nawet intymną. Szeroki krąg odbiorców tych informacji, konkretni ich adresaci (jak np. matka i pracodawca pokrzywdzonej), a także rodzaj prezentowanych przez skazanego treści, niewątpliwie nosiły silny ładunek pejoratywny, który w określony sposób wpływał na odbiór społeczny pokrzywdzonej. Słusznie zatem Sąd odwoławczy zwrócił uwagę, że działań podjętych przez skazanego nie sposób porównywać z wysyłaniem wiadomości tekstowych czy też prób nawiązywania połączeń telefonicznych, do których to czynności odnosiły się prezentowane przez obrońcę orzeczenia i poglądy doktryny. Nie ulega wątpliwości, że aktywność skazanego składała się na wielokrotne, powtarzające się działania o niejednorodnym charakterze, które dla pokrzywdzonej były w znacznym stopniu uciążliwe, odbierane jako zachowania wysoce nieprzyjemne i wzbudzające obawę (choćby co do utraty zatrudnienia), jak też naruszające w istotnym stopniu jej prywatność. Przez ten ostatni skutek należy rozumieć naruszenia poważne, dotykające sfer najbardziej dla jednostki cennych i najbardziej intymnych.
Postanowienie SN z dnia 21 grudnia 2020 r., IV KK 253/20
Standard: 79280 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 79346
Standard: 27132
Standard: 79335
Standard: 79331
Standard: 13485
Standard: 79320
Standard: 79315
Standard: 13482
Standard: 6309
Standard: 79355
Standard: 6310
Standard: 79352
Standard: 13481