Kradzież pieniędzy z przy użyciu cudzej karty płatniczej/zbliżeniowej
Kradzież z włamaniem (art. 279 k.k.) Kradzież (art. 278 § 1 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Dokonanie płatności kartą płatniczą w formie tzw. płatności zbliżeniowej przez osobę nieuprawnioną, która weszła w posiadanie karty wbrew woli jej właściciela, stanowi przestępstwo kradzieży z włamaniem. Karta bankomatowa stanowi narzędzie nadające się do popełnienia przestępstwa kradzieży z włamaniem (art. 279 § 1 k.k.), bez względu na to, czy sprawca dysponuje prawidłowym kodem (PIN) zabezpieczającym kartę (zob. wyrok SN z dnia 22 marca 2017 r., III KK 349/16; postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2020 r., III KK 358/20).
Sąd odwoławczy trafnie powołał się na powyższe orzeczenia, a także na postanowienie SN z dnia 18 maja 2021 r., III KK 102/21, w którym stanowisko argumentowano analogią wejścia bez zgody właściciela w posiadanie klucza i posłużenia się nim, które również stanowi kradzież z włamaniem.
Postanowienie SN z dnia 6 listopada 2023 r., V KK 387/23
Standard: 77894 (pełna treść orzeczenia)
O ile dokonanie płatności za pomocą karty płatniczej wymagającej silnego uwierzytelnienia przez osobę nieuprawnioną, wymaga przełamania zabezpieczenia w postaci np. kodu PIN, o tyle dokonanie płatności za pomocą karty zbliżeniowej przez osobę nieuprawnioną nie wymaga pokonania żadnego zabezpieczenia, gdyż nie jest wtedy wymagane stosowanie silnego uwierzytelnienia. Tym samym, użycie karty płatniczej z funkcją zbliżeniowej zapłaty do dokonania mikro płatności, nie prowadzi do przełamania jakiegokolwiek zabezpieczenia, gdyż dla dokonywania takich płatności przepisy prawa nie przewidują stosowania mechanizmu silnego uwierzytelnienia.
Nie można więc zaakceptować stanowiska, że posłużenie się skradzioną kartą płatniczą i użycie jej do transakcji zbliżeniowej wyczerpuje znamiona przestępstwa kradzieży z włamaniem z art. 279 § 1 KK. Stąd, w zależności od wysokości (wielkości) środków płatniczych przywłaszczonych przez sprawcę transakcji zbliżeniowej dokonanej za pomocą skradzionej karty, zachowanie sprawcy powinno być oceniane przez pryzmat znamion wykroczenia z art. 119 §1 KW albo występku z art. 278 § 1 KK.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 lutego 2014 r., II KK 259/13 celnie stwierdził, że włamanie polega na usunięciu przez sprawcę przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia utrudniającym dostęp do jego wnętrza. Pojmując w taki sam sposób termin „włamanie”, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 1 marca 2013 r., II AKa 39/13 trafnie uznał, że kod jako swoisty i niepowtarzalny klucz elektroniczny zabezpieczający dostęp do konta bankowego danej osoby za pośrednictwem bankomatu wraz z kartą bankomatową stanowią przeszkodę do zawładnięcia mieniem innej osoby. Pokonanie takiej przeszkody przez posłużenie się przez sprawcę skradzioną kartą bankomatową wraz z kodem (kluczem elektronicznym) w celu pobrania wbrew jej woli pieniędzy z bankomatu, wyczerpuje znamiona kradzieży z włamaniem w rozumieniu art. 279 § 1 KK.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 22 marca 2023 r., II AKa 180/22
Standard: 77878 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 77897
Standard: 77896
Standard: 10425
Standard: 23958