Sprostowanie merytorycznych elementów wyroku art. 105 k.p.k.

Pominięcie w opisie przypisanego oskarżonemu czynu znamienia czasownikowego danego przestępstwa nie może być traktowane w kategoriach oczywistej omyłki pisarskiej. Nie jest to bowiem takiego rodzaju błąd, który mógłby zostać usunięty w trybie sprostowania.

Uzupełnienie przez Sąd odwoławczy opisu przypisanego oskarżonemu czynu, w oparciu o zawarte w uzasadnieniu wyroku ustalenie faktyczne obrazujące rodzaj podjętej przez oskarżonego przedmiotowej aktywności, byłoby niedozwolonym pogwałceniem zakazu reformationis in peius, skoro tenże opis w żaden sposób charakteru tej aktywności nie identyfikował.

Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2023 r., I KK 281/23

Standard: 74120 (pełna treść orzeczenia)

Sąd Najwyższy podziela co do zasady dominujące w orzecznictwie stanowisko, że sprostowanie w trybie określonym w art. 105 k.p.k. merytorycznych elementów wyroku jest niedopuszczalne, gdyż przepis ten zezwala na sprostowanie orzeczenia bądź zarządzenia tylko w zakresie oczywistej omyłki pisarskiej i rachunkowej. Wszakże należy podzielić stanowisko, że uchybienie merytoryczne w wyroku lub w innym orzeczeniu, w zależności od okoliczności, może podlegać sprostowaniu w trybie art. 105 § 1 k.p.k., jeżeli nie narusza procesowych gwarancji oskarżonego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2007 r., SNO 4/07, Lex Nr 568956). W nietypowej sytuacji procesowej, jaka zaistniała w przedmiotowej sprawie, powyższe postanowienie Sądu Rejonowego w żaden sposób nie naruszało gwarancji oskarżonego, skoro sprostowania dokonano na jego korzyść, zaś omyłka wynikała z błędnego zsumowania orzeczonych kar jednostkowych.

Postanowienie SN z dnia 29 marca 2017 r., V KK 356/16

Standard: 12985 (pełna treść orzeczenia)