Terminy dochodzenia nieważności testamentu określone w art. 945 § 2 k.c.
Nieważność testamentu (art. 945 k.c. i art. 958 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Możliwość uwzględnienia nieważności testamentu z przyczyn o których mowa w art. 945 § 1 k.c. jest jednak limitowana terminami zawitymi. Jednym liczonym a tempore facti wykluczającym możliwość powołania się na nieważność testamentu po upływie dziesięciu lat od otwarcia spadku i drugim liczonym a tempore scientiae, zakazującym powoływania się na nieważność testamentu z tych przyczyn po upływie lat trzech od dnia, w którym osoba mająca w tym interes dowiedziała się o przyczynie nieważności.
Postanowienie SN z dnia 17 listopada 2023 r., II CSKP 906/22
Standard: 80843 (pełna treść orzeczenia)
Terminy ustawowe, tj. trzy lata od daty dowiedzenia się o przyczynie nieważności i dziesięć lat od otwarcia spadku, mają charakter terminów zawitych. Po ich upływie nikt nie może powołać się na nieważność testamentu spowodowaną wadą oświadczenia woli, tym samym testament nieważny wywiera wszelkie skutki prawne związane z jego sporządzeniem. Nie następuje jednak konwalidacja testamentu i pozostaje on nadal testamentem nieważnym.
W efekcie upływ terminu przewidzianego w art. 945 § 2 k.c. wyłącza możliwość powołania się na nieważność testamentu przez osobę zainteresowaną oraz uwzględnienie tej nieważności przez sąd z urzędu (tak też SN w postanowieniu z dnia 8 sierpnia 2007 r., I CSK 140/07).
Reasumując na nieważność testamentu spowodowaną taką wadą oświadczenia woli może powołać się każda osoba mająca w tym interes, nie wydaje się natomiast możliwe uwzględnienie tej nieważności przez sąd z urzędu. Z urzędu natomiast sąd musi uwzględnić upływ terminów określonych w komentowanym przepisie.
Postanowienie SO w Szczecinie z dnia 23 listopada 2015 r., II Ca 1034/14
Standard: 35732 (pełna treść orzeczenia)