Zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności (art. 622 k.p.c.)
Zniesienie współwłasności na zgodny wniosek (art. 622 k.p.c.) Zniesienie współwłasności przez podział rzeczy wspólnej (art. 211 k.c. i art. 623 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sąd jest związany zgodną wolą współwłaścicieli co do sposobu zniesienia współwłasności, o ile jest to zgodne z prawem i zasadami współżycia społecznego. W świetle postanowienia SN z dnia 17 września 2014 r., I CSK 717/13), jeżeli współwłaściciele zgodnie wnoszą o zniesienie współwłasności przez przyznanie rzeczy jednemu z nich ze spłatą na rzecz drugiego, sąd powinien rozważyć wszystkie okoliczności sprawy, w tym także możliwość dokonania spłaty przez współwłaściciela, któremu rzecz ma być przyznana, i jeżeli uzna to za możliwe, powinien dokonać zniesienia współwłasności zgodnie z wolą stron. Decyzja w tym przedmiocie należy do swobodnej oceny sądu, po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy (tak postanowienie SN z dnia 17 września 2014 r., I CSK 717/13).
Postanowienie SO w łodzi z dnia 25 marca 2022 r., III Ca 159/21
Standard: 58565 (pełna treść orzeczenia)
Zgodny wniosek, co do sposobu zniesienia współwłasności, ma miejsce jedynie wówczas, gdy uzgodnieniem uczestników objęte są wszystkie istotne w postępowaniu o zniesienie współwłasności kwestie (sposób zniesienia, wysokość dopłat i warunki ich spłaty).
Kodeks cywilny nie wymaga szczególnej formy dla zgodnego wniosku, co do sposobu zniesienia współwłasności. Jednak „zgodność” wniosku powinna być niewątpliwa; nie może być domniemywana ani interpretowana z niedostatecznie jasnych oświadczeń procesowych lub zachowań w trakcie postępowania (por. uzasadnienie orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 1961 r., 2 CR 936/60, OSN 1962, nr 4, poz. 132, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2002 r., V CKN 803/00, nie publ.).
Sposób zniesienia współwłasności zależy przede wszystkim od zgodnej woli wszystkich współwłaścicieli. Przy braku jednomyślności preferowany jest podział w naturze (art. 211 k.c.), w myśl zaś art. 212 § 2 k.c., rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.
W konsekwencji podstawowym sposobem zniesienia współwłasności, w razie braku zgodnego wniosku, jest podział fizyczny rzeczy wspólnej, jako najbardziej sprawiedliwy i pożądany.
W sprawie, w której wniesiono skargę, nie został złożony zgodny wniosek o zniesienie współwłasności, wnioskodawca domagał się, bowiem przyznania nieruchomości uczestniczce ze spłatą na jego rzecz, natomiast uczestniczka zgadzała się na przyznanie jej nieruchomości, ale bez żadnych spłat.
Jeżeli w postępowaniu o zniesienie współwłasności zgodny wniosek obejmuje sposób jej zniesienia, ale nie dotyczy już wysokości dopłat, zastosowanie znajduje art. 623 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2011 r., III CSK 261/10, nie publ.).
Postanowienie SN z dnia 14 marca 2017 r., II CSK 221/16
Standard: 12878 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 22971