Sprzeczność czynu nieuczciwej konkurencji z zasadami współżycia społecznego (zasada czystych rąk)

Art. 5 k. c. formułuje zakaz wykonywania praw podmiotowych w sposób sprzeczny z zawartymi w nim klauzulami generalnymi tj. społeczno – gospodarczym przeznaczeniem prawa albo zasadami współżycia społecznego. Uwzględnienie zarzutu nadużycia prawa podmiotowego oznacza, że w konkretnych okolicznościach faktycznych, ocenianych in casu, przyznane normą prawną istniejące prawo podmiotowe zostaje zakwalifikowane jako wykonywane bezprawnie i w konsekwencji nie podlega ochronie. O ile przepis ten musi być brany pod uwagę przy rozstrzyganiu wszystkich spraw, a więc co do zasady nie można wykluczyć jego zastosowania w sprawach wytoczonych na podstawie przepisów o nieuczciwej konkurencji, o tyle nie może umknąć uwadze, że zgodnie z art. 3 u.z.n.k. jedną z przesłanek pozwalających na zakwalifikowanie danego działania przedsiębiorcy jako czynu nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami. Jeżeli zostanie ustalone, że czyn przedsiębiorcy spełnia przesłankę sprzeczności działania z prawem lub dobrymi obyczajami, a więc stanowi działanie naganne moralnie w stosunkach handlowych, to należy je kwalifikować jako równoważne naruszeniu zasad współżycia społecznego.

W razie braku podstaw do przyjęcia, że został popełniony czyn nieuczciwej konkurencji, nie ma podstaw do odwoływania się do art. 5 k.c.

Wyrok SN z dnia 21 marca 2017 r., I CSK 303/16

Standard: 12873 (pełna treść orzeczenia)