Status osoby tymczasowo aresztowanej umieszczonej w szpitalu przed osadzeniem w areszcie

Nie ulega wątpliwości, że samo wydanie postanowienia o tymczasowym aresztowaniu nie jest równoznaczne z zastosowaniem środka zapobiegawczego, konieczne bowiem jest jeszcze wykonanie tego postanowienia. Nie można jednak podzielać poglądu skarżącego, jakoby dla przyznania statusu osoby tymczasowo aresztowanej nieodzowne było w każdym wypadku faktyczne przyjęcie osoby, w stosunku do której wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, do jednostki organizacyjnej więziennictwa i zarejestrowanie jej w dokumentach ewidencyjnych tej jednostki.

Jeżeli osobę, w stosunku do której wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, ujęto, a jedynie nie doprowadzono jej do aresztu śledczego tylko dlatego, że w związku z ranami postrzałowymi, jakie odniosła w trakcie pościgu, konieczne stało się pilne umieszczenie jej w szpitalu, w którym pozostawała pod dozorem funkcjonariuszy Policji, to zachodzą podstawy, by osobie tej przyznać status osoby pozbawionej wolności. Tak niewątpliwie traktowano podejrzanego Grzegorza S., skoro w czasie pobytu w powodowym Szpitalu był on dozorowany przez funkcjonariuszy Policji, a kiedy tylko stało się możliwe dalsze leczenie w szpitalu więziennym, przewieziony został do Aresztu Śledczego.

Podejrzanemu w chwili zatrzymania i umieszczenia go w powodowym szpitalu przysługiwał - o czym była już mowa - status tymczasowo aresztowanego. Gdyby nawet w ślad za skarżącym przyjąć, że stał temu na przeszkodzie fakt, iż po zatrzymaniu podejrzanego nie doszło do jego osadzenia w areszcie śledczym, uprawniona byłaby konstatacja, że powinien być on traktowany na równi z tymczasowo aresztowanym. 

Wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2006 r., V CSK 193/05

Standard: 12723 (pełna treść orzeczenia)