Obawa „innego bezprawnego utrudniania postępowania” (art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k.)
Podstawy stosowania tymczasowego aresztowania (art. 258 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Wprawdzie ma rację skarżący, że w sprawie brak jest dowodu na to, iż podejrzany podejmował próby bezprawnego wpływu na postępowanie karne. Gdyby jednak dowody te istniały mielibyśmy do czynienia z sytuacją, w której podejmowanie owych prób było faktem. Powołany przepis stanowi jednak, iż przesłanką stosowania tymczasowego aresztowania jest istnienie „obawy” podejmowania czynności zmierzających do bezprawnego wpływu na postępowanie karne, a nie ich podejmowanie. W przedmiotowej sprawie obawa ta jest realna jeśli tylko uwzględni się, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uprawdopodabnia w dużym stopniu, że podejrzany nie tylko brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, ale nią kierował.
Postanowienie SA w Katowicach z dnia 30 lipca 2014 roku sygn. akt II AKz 466/14
Standard: 12717
Postawa podejrzanego prezentowana na tym etapie postępowania przygotowawczego, mimo że może - jak to określił sąd a quo - stwarzać realnie uzasadnioną obawę nakłaniania świadków i podejrzanych do składania fałszywych zeznań i wyjaśnień, w żadnym wypadku nie może stać się podstawą do stosowania tymczasowego aresztowania. Jak już bowiem wielokrotnie w orzecznictwie podkreślano, jedynie pozaprocesowe działania podejrzanego zmierzającego do nakłaniania świadków czy współpodejrzanych do zmiany zeznań (wyjaśnień) mogą uzasadniać zastosowanie tymczasowego aresztowania w oparciu o tę przesłankę. Natomiast korzystanie przez podejrzanego z przysługujących mu uprawnień, nawet jeśli nie ułatwia to postępowania karnego, nie może być traktowane ani jako rodzące uzasadnioną obawę nakłaniania do fałszywych zeznań czy wyjaśnień, ani jako inny bezprawny sposób utrudniania postępowania karnego.
Redakcja przepisu art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. jednoznacznie wskazuje na bezprawność podejmowanych działań w celu utrudniania postępowania karnego. Tego rodzaju bezprawnych posunięć nie można domniemywać, a tym bardziej wnioskować o możliwości ich zaistnienia na podstawie postawy podejrzanego, będącej realizacją przysługujących mu uprawnień procesowych.
Postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2008 r., WZ 73/08
Standard: 12716