Obawa nakłaniania do składania fałszywych zeznań (art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k.)
Podstawy stosowania tymczasowego aresztowania (art. 258 k.p.k.)
Sama znajomość podejrzanego ze świadkami czy współpodejrzanymi, nie rodzi jeszcze obawy, iż będzie on podejmował działania zmierzające do nakłaniania ich do składania fałszywych zeznań, czy też w inny bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie karne. Obawa, o której mowa w dyspozycji art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k., co do zasady musi być uzasadniona konkretnymi okolicznościami wskazującymi na jej istnienie, a przede wszystkim wcześniejszym zachowaniem podejrzanego podjętym w tym właśnie celu, jak i zachowaniem innych osób i nie można jej istnienia jedynie wywodzić z hipotetycznego domniemania podejmowania przez podejrzanego takich działań.
Postanowienie SA w Katowicach z dnia 31 sierpnia 2016 r., II AKz 475/16
Standard: 12714
Fakt, że podejrzany znał osobiście większość świadków, w żaden sposób nie uzasadnia obawy, że podejrzany będzie ich nakłaniał do składania fałszywych zeznań, bądź w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne, tym bardziej, że aktualnie pełni służbę w (innej jednostce wojskowej) i dotychczas nie stwierdzono, by usiłował wpływać na świadków.
Postanowienie SN z dnia 24 sierpnia 2007 r., WZ 33/07
Standard: 12715
Standard: 39871