Obalenie domniemania bezprawności naruszenia dobra osobistego
Okoliczności wyłączające bezprawność naruszenia dobra osobistego
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Konieczną przesłankę ochrony z art. 24 k.c. w zw. z art. 300 k.p. stanowi bezprawność działania sprawcy naruszenia dóbr osobistych. Na sprawcy naruszenia spoczywa obowiązek wykazania, iż jego działanie nie było bezprawne. Kodeks cywilny nie zawiera normatywnej definicji ani wykazu okoliczności stanowiących kontratypy, które można skutecznie przeciwstawić ustawowemu domniemaniu bezprawności naruszeń dóbr osobistych. Przyjmuje się jednak powszechnie w judykaturze i nauce prawa, że istnieje kilka okoliczności wyłączających bezprawność działania, określonych jako:
- działania w ramach porządku prawnego,
- wykonywanie prawa podmiotowego,
- ochrona interesu zasługującego na ochronę,
- zezwolenie uprawnionego,
- przepisy szczególne, które wyłączają lub ograniczają ochronę dóbr osobistych,
- sprzeczność żądania ochrony z zasadami współżycia społecznego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 1994 r., I PZP 9/94).
Wyrok SA w Krakowie z dnia 9 listopada 2017 r., III APa 21/17
Standard: 24737 (pełna treść orzeczenia)
Kodeks cywilny nie zawiera normatywnej definicji, ani wykazu okoliczności stanowiących kontratypy, które można skutecznie przeciwstawić ustawowemu domniemaniu naruszenia dóbr osobistych. Przyjmuje się jednak powszechnie w judykaturze i nauce prawa, że należą do nich: działanie w ramach obowiązującej porządku prawnego, włącznie z zasadami współżycia społecznego, wykonywanie prawa podmiotowego w warunkach nie wskazujących na jego nadużycie, zezwolenie (zgoda) zainteresowanego, istnienie innego zasługującego na ochronę interesu, potrzeba ochrony wartości nadrzędnych.
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 2 września 2016 r., I ACa 283/16
Standard: 16081 (pełna treść orzeczenia)