Przelew na zabezpieczenie
Przelew w umowie o kredyt Zabezpieczenie wierzytelności bankowych (art. 93 ust. 1 p.b.) Przelew (art. 509 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W przedmiotowym wypadku przelew był powierniczą czynnością prawną i miał na celu zabezpieczenie kredytu. Z datą wymagalności roszczeń wynikających z umowy kredytu wierzytelność przeszła zatem z majątku cedenta do majątku cesjonariusza, jednakże cesjonariusz mógł zrealizować wierzytelność tylko w zakresie jaki był rzeczywiście niezbędny dla pokrycia roszczenia o zwrot kredytu, a resztę zobowiązany był wydać cedentowi.
Przelew na zabezpieczenie także ma charakter kauzalny, co oznacza, że w tej relacji podmiotowej istnienie podstawy prawnej przysporzenia, wysokość wierzytelności, zakres realizacji zabezpieczenia określał stosunek podstawowy łączący cedenta i cesjonariusza (umowa kredytu) oraz wynikające stąd rzeczywiste, właściwie wyliczone zobowiązania powoda, a nie zakres tytułu wykonawczego wydanego w innym postępowaniu.
Wyrok SN z dnia 7 marca 2017 r., II CSK 281/16
Standard: 12527 (pełna treść orzeczenia)
Do przelewu na zabezpieczenie należy stosować przepisy kodeksu cywilnego o przelewie wierzytelności (art. 509-516 k.c.).
W wyniku przelewu na zabezpieczenie przelewana wierzytelność przechodzi z cedenta na cesjonariusza. Cesjonariusz nabywa tę wierzytelność – jak wynika z art. 509 § 2 k.c. – z wszelkimi związanymi z nią prawami. Według zamiaru stron, przelana wierzytelność nie ma wprawdzie definitywnie wejść do majątku cesjonariusza, jednak z prawnego punktu widzenia należy do jego majątku.
Uprawnienia cesjonariusza przesądza z reguły treść umowy przelewu na zabezpieczenie, między stronami bowiem dochodzi najczęściej do dodatkowego porozumienia, w którym cesjonariusz zobowiązuje się, że nie będzie czynił z przelanej wierzytelności innego użytku niż zaspokojenie z tytułu przysługującej mu wierzytelności. Zobowiązuje się więc nie rozporządzać przelaną wierzytelnością, jeżeli nie będzie to konieczne do zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonej, a jeżeli konieczność taka wystąpi – zrealizować lub zbyć przelaną wierzytelność tylko w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do zaspokojenia jego roszczeń, a pozostałą część zwrócić cedentowi.
Wierzytelność przelana na zabezpieczenie powinna zgodnie z porozumieniem stron wrócić do cedenta, gdy cel przelewu odpadnie. Sprawa powrotu może być rozwiązana przez uzgodnienie, że zaspokojenie zabezpieczonej wierzytelności będzie oznaczało ziszczenie się warunku rozwiązującego skuteczność przelewu na zabezpieczenie lub przez zastrzeżenie, że z chwilą zaspokojenia zabezpieczonej wierzytelności powstanie zobowiązanie cesjonariusza do przelewu zwrotnego.
Przedmiotem przelewu, w tym przelewu na zabezpieczenie, może być każda wierzytelność, chyba że przelew byłby sprzeczny z ustawą, postanowieniami umowy lub właściwością zobowiązania. Odnosi się to także do wierzytelności przyszłych.
Wyrok SN z dnia 20 lutego 2008 r., II CSK 445/07
Standard: 54274 (pełna treść orzeczenia)