Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od wyroku zaocznego

W razie zwrotu na podstawie art. 102 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, zgłoszonego po wezwaniu do uiszczenia opłaty od sprzeciwu od wyroku zaocznego, przewodniczący wzywa ponownie do opłacenia sprzeciwu na podstawie art. 130 § 1 k.p.c.

Aktualny pozostaje pogląd wyrażony w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 1963 r., III CO 17/63 na gruncie przepisów poprzednio obowiązującego kodeksu postępowania cywilnego, stwierdzającej, że sprzeciw od wyroku zaocznego, w którym nie przytoczono zarzutów przeciwko żądaniu pozwu oraz faktów i dowodów na ich uzasadnienie, podlega odrzuceniu dopiero po bezskutecznym wezwaniu do uzupełnienia tych braków na podstawie art. 130 § 1.

Treść art. 344 § 3 nie wyłącza uprzedniego stosowania art. 130 § 1. Znaczenie prawne unormowania zawartego w art. 344 § 3 k.p.c. wiąże się z dopuszczeniem, jako wyjątku od obowiązującej w postępowaniu procesowym zasady przeprowadzenia rozprawy, wydania postanowienia w objętym nim przedmiocie na posiedzeniu niejawnym.

Kodeks postępowania cywilnego, określając w art. 126 k.p.c., jakim ogólnym warunkom powinno odpowiadać każde pismo procesowe przewiduje dalsze wymagania dla poszczególnych pism procesowych, w tym w art. 343 § 2 k.p.c. warunki przewidziane dla sprzeciwu. Warunki, jakie powinien spełniać sprzeciw od wyroku zaocznego, są warunkami szczególnymi, nie tracą one jednak swego formalnego charakteru.

Artykuł 130 § 1 k.p.c., stanowiący, że jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należytej opłaty, przewodniczący wzywa stronę do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia pisma w terminie tygodniowym, nie uzależnia wydania przez przewodniczącego zarządzenia od stwierdzenia, czy chodzi o ogólne warunki pisma procesowego, czy o warunki szczególne, ustanowione dla poszczególnych rodzajów pism procesowych. Przepis ten stanowi zatem podstawę żądania usunięcia każdego braku formalnego polegającego na niedopełnieniu warunków przewidzianych przez kodeks postępowania cywilnego, jeżeli wskutek tego pismo nie może otrzymać prawidłowego biegu.

Uchwała SN z dnia 27 marca 2014 r., III CZP 133/13

Standard: 12489 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy

Nieuiszczenie opłaty sądowej od sprzeciwu od wyroku zaocznego załączonego do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu stanowi brak formalny tego wniosku.

Braki formalne i fiskalne uchybionej czynności procesowej stanowią także brak formalny wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności, usuwany na podstawie art. 130 k.p.c. Jeżeli zatem załączony do wniosku o przywrócenie terminu sprzeciw od wyroku zaocznego nie został należycie opłacony, przewodniczący powinien wezwać pozwanego do usunięcia tego braku w terminie tygodniowym pod rygorem zwrotu wniosku. Po bezskutecznym upływie zakreślonego terminu powinien zwrócić wniosek, zgodnie z art. 130 § 2 k.p.c., a w konsekwencji sąd powinien odrzucić sprzeciw na podstawie art. 344 § 3 k.p.c. jako złożony po terminie, gdyż wniosek o przywrócenie terminu zwrócony na podstawie art. 130 § 2 k.p.c. nie wywołuje żadnych skutków prawnych. 

Uchwała SN z dnia 28 kwietnia 2010 r., III CZP 19/10

Standard: 53652 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy