Uprowadzenie dziecka przez rodzica (art. 211 k.k.)
Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece (art. 206 – 211a k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przestępstwo stypizowane w art. 211 k.k. ma charakter trwały. Polega ono bowiem na wywołaniu stanu bezprawnego i jego celowym utrzymywaniu przez sprawcę, względnie tylko jako utrzymywaniu stanu bezprawności zgodnie z wolą sprawcy (vide M. Nawrocki, Przestępstwo trwałe w teorii i praktyce, Prokuratura i Prawo 2019, nr 6, s. 38). Ten stan bezprawia spowodowany jest jednym czynem, a nie powtarzającymi się wieloma zamachami na określone dobro prawne (zob. wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., IV KK 202/11). Ustaje on dopiero z chwilą, gdy sprawca zaprzestanie swej działalności, bądź też gdy zostanie wydany wyrok skazujący w odniesieniu do danego przestępstwa (por. postanowienie SN z dnia 14 listopada 2019 r., V KK 465/19).
Zatem w pełni uprawnione było przyjęcie jako zakończenia popełnienia przez skazanego przestępstwa z art. 211 k.k. daty zamknięcia przewodu sądowego w pierwszej instancji. Postąpienie takie nie stanowi wyjścia poza granicę skargi.
Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2025 r., I KK 438/24
Standard: 88594 (pełna treść orzeczenia)
Dopóki rodzicowi małoletniego przysługuje pełnia władzy rodzicielskiej, nie może być on podmiotem przestępstwa z art. 211 k.k. Może się nim stać dopiero wtedy, gdy został on pozbawiony władzy rodzicielskiej, została mu ona ograniczona albo zawieszona (vide m.in.: postanowienie SN z dnia 9 grudnia 2003r., III KK 116/03, wyrok SN z dnia 14 lutego 2019 r., V KK 42/18 i postanowienie SN z dnia 5 września 2019r., I KZP 7/19).
Postanowienie SN z dnia 28 czerwca 2021 r., IV KK 260/21
Standard: 61871 (pełna treść orzeczenia)