Droga sądowa w sprawie zwrotu kosztów leczenia udzielonego za granicą
Dopuszczalność drogi sądowej; odrzucenie pozwu, nieważność postępowania (art. 2 k.p.c. i art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. i art. 379 pkt 1 k.p.c.)
W postanowieniu z dnia 28 maja 2015 r., III CZP 26/15, przesądzono, że sprawa o zwrot kosztów leczenia udzielonego za granicą, nie jest sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 k.p.c., lecz administracyjną, w związku z czym podlega załatwieniu w postępowaniu administracyjnym. Wyjaśniono zarazem - nawiązując do art. 199[1] k.p.c. - że przesłanki zastosowania tego przepisu są spełnione również wtedy, gdy organ NFZ, jakkolwiek nie wydał postanowienia o zwrocie pisma (art. 66 § 3 zd. 2 k.p.a.), to jednak odmówił załatwienia sprawy powołując się na to, że z powodu braku implementacji dyrektywy 2011/24/UE nie ma ustawowego upoważnienia do tego, aby załatwić wniosek refundacyjny z zastosowaniem przepisów dyrektywy 2011/24/UE, i odesłał załączoną do wniosku dokumentację. Sąd Najwyższy w niniejszym składzie podziela ten pogląd.
Postanowienie SN z dnia 13 stycznia 2017 r., III CSK 66/16
Standard: 11903 (pełna treść orzeczenia)