Uwzględnienie kosztów sądowych w racjonalnym planowaniu wydatków związanych z działalnością gospodarczą

Przedsiębiorca powinien uwzględniać koszty sądowe w racjonalnym planowaniu wydatków związanych z prowadzoną działalnością, traktując je równoważnie z innymi obowiązkami finansowymi, które mogą się z nią wiązać (por. np. postanowienia SN z dnia 18 lutego 2005 r., V CZ 8/05, z dnia 26 kwietnia 2017 r., I CZ 49/17 i z dnia 19 czerwca 2019 r., V CZ 25/19). Koszty te stanowią bowiem konieczny element obrotu gospodarczego i mają, co do zasady, zwrotny charakter (por. postanowienie SN z dnia 19 czerwca 2019 r., V CZ 25/19).

Postanowienie SN z dnia 28 maja 2021 r., IV CZ 2/21

Standard: 58907 (pełna treść orzeczenia)

Przy zwalnianiu przedsiębiorców od kosztów sądowych należy mieć na względzie, że koszty dochodzenia przed sądem roszczeń związanych z prowadzoną działalnością stanowią koszty, które strona musi uwzględniać w racjonalnym planowaniu swoich wydatków (postanowienie SN z dnia 28 maja 2013 r., V CZ 2/13). Dlatego przedsiębiorcy powinni uwzględniać koszty postępowania sądowego związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przy planowaniu przyszłych wydatków; wydatki związane z tą działalnością powinno traktować się równoważnie z innymi obowiązkami finansowymi (postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2017 r., V CZ 80/16).

Podejście takie jest uzasadnione zasadami ekonomii i rzetelnej polityki finansowej, gdyż przedsiębiorca powinien przewidywać w procedurze planowania wydatków ewentualne rezerwy na wydatki związane z realizacją swoich praw przed sądem (por. postanowienia SN: z dnia 18 stycznia 2013 r., IV CZ 144/12; z dnia 28 maja 2013 r., V CZ 2/13; postanowienie SA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2014 r., VI ACz 3751/14; por. także wyrok ETPC z 20.01.2009 r., 32971/03, Palewski v. Polska, § 38).

Koszty postępowania sądowego stanowią konieczny element obrotu gospodarczego i mają, co do zasady, charakter zwrotny (por. orzeczenie SN z 24.11.1960 r., II CZ 155/60; postanowienie SN z 18.12.1990 r., II CZ 217/90; postanowienie SA w Warszawie z 27.05.2014 r., VI ACz 4228/13). Jeżeli przedsiębiorca nie prowadzi takiej praktyki, w jego dyspozycji pozostają także inne instrumenty finansowe, które pozwolą uregulowanie zobowiązań względem Skarbu Państwa, jak np. kredyt bankowy (postanowienie SA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2014 r., VI ACz 3751/14).

Postanowienie SN z dnia 19 czerwca 2019 r., V CZ 25/19

Standard: 58928 (pełna treść orzeczenia)