Legitymacja prokuratora i kuratora w sprawie o sądowe ustalenie ojcostwa

Prokuratorowi przysługuje samodzielna legitymacja czynna do wytoczenia powództwa o ustalenie ojcostwa, zaś jego decyzja w tym zakresie ma charakter arbitralny. W istocie jego ocenie pozostawiono, czy spełnione zostały przesłanki wskazane w art. 7 k.p.c. (por. J. Gwiazdomorski [w:] J. S. Piątowski (red.), System prawa rodzinnego, s. 750). Zgodnie z tym przepisem, "prokurator może żądać wszczęcia postępowania w każdej sprawie, jak również wziąć udział w każdym toczącym się już postępowaniu, jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności, praw obywateli lub interesu społecznego". W orzecznictwie oraz literaturze uznaje się dopuszczalność wytoczenia powództwa o ustalenie ojcostwa przez kuratora (K. Piasecki [w:] J. Pietrzykowski (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Warszawa 1990, s. 383; K. Piasecki [w:] tenże (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Warszawa 2000, s. 519 i cyt. tam orzecznictwo - autor wskazuje np. na s. 520, że "w razie istnienia sprzeczności między interesem dziecka w ustaleniu ojcostwa a zachowaniem się matki sąd opiekuńczy może z urzędu lub na wniosek domniemanego ojca ustanowić kuratora (art. 98 i 99), który mógłby w imieniu dziecka wytoczyć powództwo o ustalenie ojcostwa"; podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale całej Izby Cywilnej z 6 grudnia 1952 r. zawierającej wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej (C. Prez. 166/52, OSN Izby Cywilnej i Izby Karnej 1953, z. II, poz. 31, s. 6-7). Dopuszczalność taka jest ograniczona do sytuacji, w której dochodzi do powstania sprzeczności między interesem dziecka oraz jego matki. Uznanie dopuszczalności wytoczenia powództwa przez kuratora nie uzasadnia jednak twierdzenia, iż kurator działa w interesie ojca biologicznego.

Wyrok TK z dnia 28 kwietnia 2003 r., K 18/02, OTK-A 2003/4/32, Dz.U.2003/83/772

Standard: 1628 (pełna treść orzeczenia)