Doręczenia pism sądowych za pośrednictwem funkcjonariuszy policji

Przepisy części I Księgi I, Tytułu VI Działu I Rozdziału II k.p.c. nie przewidują sposobu doręczenia pism sądowych za pośrednictwem funkcjonariuszy komisariatów policji. Niedoręczenie przez nich wezwania z uwagi na niezastanie adresata i stwierdzenie np., że nie zamieszkuje on tam, nie może wywrzeć automatycznie skutku w postaci pozostawienia wezwania w aktach ze skutkiem doręczenia. Można bowiem założyć, że z uwagi na wskazanie przez stronę określonego adresu, co jakiś czas pojawia się ona tam, ażeby sprawdzić, czy nie dociera do niej jakaś korespondencja - w grę wówczas mogą wchodzić rozwiązania przewidziane art. 139 k.p.c. - nie może on mieć zastosowania przy jednorazowym zleceniu organowi policji wykonania doręczenia wezwania na rozprawę.

Przy okazji należy zwrócić uwagę na fakt, że przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie dają podstaw do możności zlecania komendatom komisariatów doręczeń pism sądowych w sprawach cywilnych (art. 131 - 147 k.p.c., art. 472 k.p.c.). Przepisy ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30 z 1990 r., poz. 179 z późn. zm.), zakreślają zakres uprawnień policji. Z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. wynika, że policja wykonuje czynności na polecenie sądu w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach.

Doręczenie pism sądowych w sprawach cywilnych przez funkcjonariuszy policji nie ma umocowania ustawowego.

Postanowienie SA w Białymstoku z dnia 13 maja 1999 r., I ACz 208/99

Standard: 11768