Zakaz kontaktowania się, zbliżania się, nakaz opuszczenia lokalu (art. 39 pkt 2b k.k. i art. 41[a] k.k.)

Orzeczenie środka na podstawie art. 41 § 1a k.k. ma charakter obligatoryjny niezależnie od tego czy sprawca przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności dokonanego na szkodę małoletniego uprzednio zajmował tego rodzaju stanowisko lub wykonywał zawód tego rodzaju i czy popełniony czyn pozostawał w związku z funkcjonalnym zakresem prowadzonej przez niego działalności.

Wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2023 r., IV KK 86/23

Standard: 74146 (pełna treść orzeczenia)

Sąd orzekając w oparciu o treść art. 41a § 1 k.k. środki w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się do pokrzywdzonego, był jednocześnie zobligowany do określenia okresu obowiązywania tych środków. Brak takiego określenia sprawia, że zakazy zostały ustanowione bezterminowo, a więc z rażącym naruszeniem art. 43 § 1 k.k. Skutkiem tej wadliwości jest powstanie dla skazanego sytuacji mniej korzystnej od tej, która miałaby miejsce w przypadku prawidłowego zastosowania norm prawa karnego materialnego.

Zakazy wymienione w art. 39 pkt 2-2b i 3 k.k., a więc i zakazy kontaktowania się oraz zbliżania się do określonych osób, orzeka się w latach, od roku do lat 15 (art. 43 § 1 k.k.)

Wyrok SN z dnia 2 sierpnia 2023 r., II KK 174/23

Standard: 74117 (pełna treść orzeczenia)