Kontakty z dzieckiem jako prawo niezależne od władzy rodzicielskiej
Kontakty rodziców z dzieckiem a władza rodzicielska
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W piśmiennictwie dominuje pogląd, że kontakty z dzieckiem mają charakter samoistny, stanowią samodzielną konstrukcję prawną i nie są wprost elementem władzy rodzicielskiej, niemniej opiera się on na równolegle krytykowanym brzmieniu art. 113 k.r.o., wprowadzonego ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz.U. Nr 220, poz. 1431). Podkreśla się, że bardziej poprawne było stanowisko Sądu Najwyższego, który w uchwale z dnia 8 marca 2006 r., III CZP 98/05 wyjaśnił, że „utrzymywanie osobistej styczności z dzieckiem, warunkujące prawidłowość działań wychowawczych, jest niezbędne dla właściwego wykonywania władzy rodzicielskiej.
Wyrok SN z dnia 10 maja 2021 r., II CSKP 11/21
Standard: 57841 (pełna treść orzeczenia)
Kontakty ujęte zostały jako atrybut niezależny od władzy rodzicielskiej – czyli istniejący zarówno przed powstaniem władzy rodzicielskiej, w trakcie jej trwania, jak i po jej ustaniu – będący prawem i obowiązkiem zarówno rodziców, jak i dziecka.
Oddzielenie władzy rodzicielskiej od prawa do kontaktów wynika również z art. 9 ust. 3 konwencji o prawach dziecka, zgodnie z którym: „Państwa-Strony będą szanowały prawo dziecka odseparowanego od jednego lub obojga rodziców do utrzymywania regularnych stosunków osobistych i bezpośrednich kontaktów z obojgiem rodziców, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to sprzeczne z najlepiej pojętym interesem dziecka".
Z przytoczonych wyżej regulacji rangi ustawowej bądź konwencyjnej wynika zatem, że prawo do osobistej styczności rodziców z dzieckiem nie jest elementem władzy rodzicielskiej. Wynika ono z więzi rodzinnej łączącej rodziców z dzieckiem i przysługuje rodzicom także w razie pozbawienia ich władzy rodzicielskiej.
Postanowienie SO w Białymstoku z dnia 14 października 2016 r., II Ca 520/16
Standard: 48209 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 51696
Standard: 11491