Przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny w czasie faktycznej separacji

Zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26.05.1999r., sygn. III CKN 153/99, „obowiązek przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny (art. 27 k.r.o.) ustaje w wypadku separacji faktycznej małżonków bezdzietnych bądź małżonków, których dzieci wskutek usamodzielnienia się nie pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie rodzinnym” . W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd Najwyższy podkreślił, iż „obowiązek z art. 27 k.r.o. jest aktualny, gdy istnieje – związana węzłem wspólnego pożycia – rodzina, którą tworzą bądź bezdzietni małżonkowie, bądź jeden z małżonków pozostający z dziećmi we wspólnym gospodarstwie rodzinnym”.

W wyroku z dnia 28.01.1998r. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że „separacja faktyczna małżonków może uzasadniać oddalenie powództwa o świadczenie alimentów z art. 27 k.r.o.” (sygn. II CKN 585/97).

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż powódka i pozwany są małżeństwem lecz od około 8 lat pozostają w separacji faktycznej. Żadna ze stron nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie rodzinnym z nieusamodzielnionym dzieckiem. Nie istnieje wspólne pożycie małżonków. Nie prowadzą oni wspólnego gospodarstwa domowego, przez większą część roku mieszkają oddzielnie. Tym samym w ocenie Sądu nie istnieje związana węzłem wspólnego pożycia rodzina co powoduje, iż obowiązek przyczyniania się przez każdego z małżonków do zaspokojenia potrzeb rodziny na podstawie art. 27 k.r.o. ustał.

Wyrok SR w Grudziądzu z dnia 24 marca 2017 r., III RC 519/16

Standard: 11644 (pełna treść orzeczenia)

Z uwagi na wykluczenie art. 27 k.r.o. jako podstawy alimentów w przedmiotowej sprawie, należy przyjąć, że w przypadku stron obowiązuje ogólna zasada obowiązku alimentacyjnego – pozostawania w niedostatku. Trudno bowiem uznać za logiczne rozumowanie, zgodnie z którym całkowicie wyłączony byłby obowiązek alimentacyjny w toku małżeństwa osób żyjących w separacji faktycznej, a aktualizowałby się po rozwiązaniu małżeństwa przez rozwód.

Wyrok SR w Grudziądzu z dnia 24 marca 2017 r., III RC 519/16

Standard: 11645 (pełna treść orzeczenia)