Wynagrodzenie za czas niewykonania pracy (art. 80 k.p.)

Zgodnie z art. 80 k.p., wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa tak stanowią.

Przez pojęcie przepisów prawa pracy należy rozumieć nie tylko ustawy i akty wykonawcze określające prawa i obowiązku stron stosunku pracy, lecz także regulujące te kwestie układy zbiorowe pracy, inne porozumienia zbiorowe, regulaminy i statuty. Oznacza to, że jeżeli pracownik faktycznie pracy nie wykonał, to świadczenie pracodawcy jest uzależnione od szczególnej podstawy prawnej ustanowionej w przepisach prawa pracy, które przyznają za czas niewykonywania pracy wynagrodzenie na warunkach i w wysokości wynikającej z wyraźnej i konkretnej regulacji normatywnej, której nie można domniemywać ani interpretować rozszerzająco (por. wyr. SN z dnia 18 kwietnia 2011 r., III PK 62/10).

Przypadki, w których pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia w okresie nieświadczenia pracy, zostały przewidziane również w przepisach K.P. Należy do nich zaliczyć okresy:

1) zwolnienia na poszukiwanie pracy w okresie wypowiedzenia umowy o pracę (art. 37 § 1 K.P.);

2) nieświadczenia pracy z powodu niedozwolonego skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę (art. 49 K.P.);

3) niewykonywania pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (art. 81 § 1 K.P.);

4) niezdolności do pracy z powodu choroby (art. 92 K.P.);

5) urlopu szkoleniowego oraz zwolnienia z całości lub z części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia (art. 1031 § 3 K.P.);

6) przerwy w pracy (art. 134 K.P.);

7) przerwy w pracy w systemie przerywanego czasu pracy (art. 139 § 1 K.P.);

8) przerwy w pracy oraz skrócenia czasu pracy dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia (art. 145 § 1 K.P.);

9) urlopu wypoczynkowego (art. 172 K.P.);

10) zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy pracownicy w ciąży lub karmiącej dziecko piersią zatrudnionej przy pracach wzbronionych takim pracownicom (art. 179 § 1–3 i 5 K.P.),

11) zwolnienia od pracy w celu przeprowadzenia badan lekarskich związanych z ciążą pracownicy zaleconych przez lekarza (art. 185 § 2 K.P.);

12) korzystania z przerwy na karmienie dziecka piersią (art. 187 K.P.);

13) korzystania przez pracownicę wychowującą dziecko, które nie ukończyło 14 lat, ze zwolnienia (art. 188 K.P.);

14) nieświadczenia pracy z powodu przeprowadzania okresowych i kontrolnych badań lekarskich (art. 229 § 3 K.P.);

15) nieświadczenia pracy z powodu udziału w pracach komisji pojednawczej (art. 257 K.P.).

Przypadki, w których pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas nieświadczenia pracy, zostały wskazane również m.in. w rozporządzeniu w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. Dotyczą one sytuacji korzystania przez pracownika ze zwolnień od pracy w związku z:

1) udziałem w postępowaniu pojednawczym w charakterze strony lub świadka;

2) przeprowadzaniem obowiązkowych badań lekarskich i szczepień ochronnych przewidzianych przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych, o zwalczaniu gruźlicy oraz o zwalczaniu chorób wenerycznych;

3) uczestniczeniem w akcji ratowniczej i wypoczynku koniecznego po jej zakończeniu przez pracownika będącego członkiem Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego lub Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa "Służba SAR";

4) okolicznościami, takimi jak: ślub pracownika, urodzenie się jego dziecka, zgon i pogrzeb małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy, ślub dziecka pracownika albo zgon i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

Wyrok SR dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 24 marca 2017 r., X P 536/15

Standard: 11137 (pełna treść orzeczenia)