Choroba psychiczna

Przy chorobie fizycznej zachodzi możliwość utrzymywania więzi duchowej, istnieje pełne odczucie skutków rozwodu ze strony chorego i dlatego względy moralne nakazują udzielenie mu opieki nie tylko materialnej, ale i moralnej, tak aby ulżyć losowi chorego. Natomiast w wypadku choroby psychicznej nie zachodzi możliwość utrzymania więzi duchowej, a sam chory nie odczuwa w tak ostry sposób skutków rozwodu. Gdy jeszcze stan jego zdrowia wymaga pobytu w szpitalu, drugi małżonek nie może mu praktycznie zapewnić niczego więcej poza dostarczeniem pomocy i opieki materialnej i w tych warunkach udzielenie temu małżonkowi rozwodu może znaleźć usprawiedliwienie w poczuciu moralnym społeczeństwa.

Orzeczenie SN z dnia 2 lipca 1962 r., 1 CR 491/61

Standard: 11075

Chorobliwy stan psychiki jednego z małżonków nie przesądza o treści wyroku w sprawie rozwodowej. Wobec treści art. 9 § 1 KR (obecnie art. 12 § 1 KRO), przewidującego możliwość zawarcia związku małżeńskiego przez osobę dotkniętą chorobą psychiczną lub niedorozwojem psychicznym, jeżeli stan jej zdrowia nie pozostaje w sprzeczności z istotą i celami małżeństwa, nie można uznać, że każde zaburzenie psychiczne, a nawet choroba psychiczna powstała w czasie trwania małżeństwa, stanowi przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego stron. Przyczynę taką stanowić może choroba pozostająca w sprzeczności z istotą i celami małżeństwa. Mając zatem podstawy do wniosku, że stan psychiczny powódki odbiega od stanu normalnego, sąd powinien rozważyć z udziałem biegłego, czy stan ten pozostaje w sprzeczności z istotą i celami małżeństwa, i dopiero na tej podstawie ocenić, czy może on być uznany za ważną rozkładu pożycia małżeńskiego stron.

Orzeczenie SN z dnia 2 grudnia1957 r., I CR 140/57

Standard: 11076