Wykładnia prounijna, wykładnia przyjazna prawu europejskiemu
Wykładnia prounijna; wykładnia prawa unijnego
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zasada wykładni zgodnej prawa krajowego z prawem Unii wymaga, by sądy krajowe, przestrzegając w szczególności zakazu wykładni prawa krajowego contra legem, czyniły wszystko, co leży w zakresie ich kompetencji, uwzględniając wszystkie przepisy prawa krajowego i stosując uznane w porządku krajowym metody wykładni, by zapewnić pełną skuteczność rozpatrywanej dyrektywy i dokonać rozstrzygnięcia zgodnego z realizowanymi przez nią celami (wyroki: z dnia 24 stycznia 2012 r., Dominguez, C-282/10; z dnia 4 maja 2023 r., ALD Automotive, C-78/22).
Wymóg dokonywania wykładni zgodnej obejmuje w szczególności konieczność zmiany krajowego orzecznictwa przez sądy krajowe, jeżeli opiera się ono na interpretacji prawa krajowego, której nie da się pogodzić z celami dyrektywy. Z powyższego wynika, że sąd krajowy nie może skutecznie stwierdzić, iż nie można dokonać wykładni przepisu prawa krajowego zgodnie z prawem Unii jedynie ze względu na to, że do tej pory niezmiennie interpretowano ten przepis w sposób niezgodny z prawem Unii (wyrok z dnia 6 listopada 2018 r., Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften, C-684/16).
Wyrok TSUE z dnia 11 lipca 2024 r., C-279/23
Standard: 82978 (pełna treść orzeczenia)
Sądy powszechne, ani Sąd Najwyższy nie mają kompetencji do derogacji norm ustawowych (uchylenia ich mocy obowiązującej), natomiast mają obowiązek zapewnienia określonego standardu, którego efekt uzyska się albo przez zastosowanie prawa unijnego i niezastosowanie przepisów ustawy sprzecznych z prawem unijnym albo przez interpretacyjne zastosowanie Konstytucji RP w ramach prounijnej wykładni przepisów prawa krajowego.
Wyrok SN z dnia 8 grudnia 2020 r., II PK 35/19
Standard: 60049 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 60163
Standard: 72947
Standard: 43699
Standard: 82979
Standard: 10900
Standard: 45784