Wolność sumienia i religii - prawo do milczenia

Zgodnie z art. 53 ust. 7 "Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania". Cytowany przepis statuuje prawo do milczenia i jest przykładem normy przewidującej tzw. konstytucyjną "wolność od ingerencji". W tym wypadku chodzi o gwarancję, że władza publiczna nie będzie indagować w kwestii poglądów i w nie ingerować. Państwo nie powinno się bowiem interesować przekonaniami swych obywateli (por. M. Pietrzak, Stosunki państwo - kościół w nowej Konstytucji, "Państwo i Prawo" nr 11-12/1997, s. 179).

Art. 53 ust. 7 Konstytucji wskazuje, że przepis ten dotyczy forum internum. Chodzi wszak o zakaz domagania się "ujawnienia światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania", czyli wyciągania na zewnątrz tego, co ukryte jest w świadomości człowieka.

Trybunał zwraca uwagę, że nie można podzielić stanowiska wnioskodawcy, jakoby zakaz nałożony na władze publiczne w art. 53 ust. 7 Konstytucji miał charakter absolutny i nie podlegał ograniczeniom ujętym w jej art. 31 ust. 3.

Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r., K 12/14, OTK-A 2015/9/143, Dz.U.2015/1633

Standard: 1548 (pełna treść orzeczenia)