Wolność pozyskiwania i rozpowszechniania informacji a prawo do informacji

Wolność pozyskiwania informacji, o której mowa w art. 54 ust. 1 Konstytucji, jest pojęciem szerszym niż prawo do uzyskiwania informacji (art. 61 Konstytucji). Obejmuje także wolność poszukiwania informacji, ważną szczególnie dla dysponujących środkami społecznego przekazu.

Wyrok TK z dnia 18 lutego 2014 r., K 29/12, OTK-A 2014/2/11, Dz.U.2014/244

Standard: 1533 (pełna treść orzeczenia)

Stosunek art. 54 ust. 1 do art. 61 jest klarowny: zakres przedmiotowy tego pierwszego, czyli wolności informacji (stanowiącej komponent wolności słowa), jest oczywiście szerszy od drugiego, tj. prawa do informacji (zależność ta dostrzegana jest także w doktrynie, zob. W. Sokolewicz, nota 3.3. do art. 61, [w:] Konstytucja..., red. L. Garlicki, t. IV, Warszawa 2005).

Skoro obywatele mają konstytucyjnie zagwarantowane prawo do uzyskiwania informacji na dany temat, to tym bardziej informacje te (przedmiotowo tożsame) objęte są wolnością ich pozyskiwania i rozpowszechniania (chociaż trzeba podkreślić, że nie zachodzi relacja odwrotna), a zatem każde naruszenie konstytucyjnego prawa do informacji stanowić będzie równocześnie naruszenie wolności informacji uregulowanej w art. 54 ust. 1 Konstytucji.

Skoro art. 61 ust. 1 ustanawia konstytucyjny wyłom w sferze praw i wolności przysługujących osobom pełniącym funkcje publiczne, to znaczy, że prawo do informacji może uzasadniać zmniejszenie ochrony prawnej, jaką państwo winno zapewniać także innym immanentnie związanym z godnością człowieka wartościom wymienionym w art. 47 Konstytucji (w tym czci oraz dobremu imieniu).

Wyrok TK z dnia 12 maja 2008 r., SK 43/05, OTK-A 2008/4/57, Dz.U.2008/90/560

Standard: 1534 (pełna treść orzeczenia)