Wolność pozyskiwania i rozpowszechniania informacji

"Wolność pozyskiwania informacji" musi być rozumiana jako możność poszukiwania, zdobywania, a ponadto otrzymywania od innych podmiotów wiadomości dotyczących faktów, jak również ocen, opinii i poglądów, włączywszy informacje o charakterze komercyjnym (reklamowym), ale także wolność od przekazywania jednostce - wbrew jej wiedzy lub woli - takich treści. Z kolei

Wolność rozpowszechniania informacji to możność przekazywania informacji mających charakter obiektywnych faktów, ale również ocen, opinii czy poglądów, na dowolny temat, w dowolnej formie i w dowolnie wybrany sposób. Odbiorcami rozpowszechnianych treści mogą być podmioty indywidualnie wybrane przez rozpowszechniającego i niezindywidualizowani adresaci, do których informacje są kierowane za pośrednictwem środków masowego przekazu lub w inny sposób (zob. wyrok TK z dnia 18 lutego 2014 r., K 29/12).

Wyrok TK z dnia 4 listopada 2015 r., K 1/14

Standard: 1529 (pełna treść orzeczenia)

Wolność rozpowszechniania informacji to zarówno udostępnianie podmiotom indywidualnie wybranym przez rozpowszechniającego zebranych danych, jak i upowszechnianie informacji, tzn. podawanie ich do wiadomości publicznej, a więc adresatom niezindywidualizowanym, zwłaszcza przez środki masowego przekazu.

Wolność rozpowszechniania informacji dotyczącej sfery życia prywatnego ma znacznie dalej posunięte ograniczenia niż wolność pozyskiwania informacji. W sferze życia publicznego wolność rozpowszechniania informacji ma granice identyczne jak wolność pozyskiwania takich informacji (por. wyroki TK z: 30 października 2006 r., P 10/06; 20 lutego 2007 r., P 1/06; 11 maja 2007 r., K 2/07).

Wyrok TK z dnia 18 lutego 2014 r., K 29/12

Standard: 1530 (pełna treść orzeczenia)