Przesłanki zakazu zajmowania określonego stanowiska albo wykonywania określonego zawodu (art. 41 § 1 k.k.)
Zakaz zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności (art. 39 pkt 2 k.i art. 41 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Za miarodajną dla prawidłowego rozumienia zakresu pojęciowego „stanowiska” i „zawodu”, o których mowa w art. 41 § 1 k.k. uznać należy systematykę przyjętą w „Klasyfikacji zawodów i specjalności dokonywanej na potrzeby rynku pracy”. Została ona opracowana w oparciu o Międzynarodowy Standard Klasyfikacji Zawodów ISCO-08. Funkcjonuje zaś na potrzeby rynku pracy na mocy rozporządzenia ministra właściwego do spraw pracy (obecnie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej) na podstawie delegacji zawartej w art. 36 ust. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r., poz. 1065, j.t.). Rozporządzenie to jest cyklicznie nowelizowane celem dostosowania do zmian zachodzących na rynku pracy. Obecnie kwestie te reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2014 r., poz. 1145 ze zm.). Bazując na systematyce przywołanej „Klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy” wskazać trzeba, że użyty przez sąd a quo termin „diagnosta” może oznaczać diagnostę laboratoryjnego (kod 227101 i n.), kolejowego (kod 311401) oraz uprawnionego do wykonywania badań technicznych pojazdów (kod 311501).
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 9 maja 2017 r., II AKa 302/16
Standard: 75583 (pełna treść orzeczenia)
Ustawodawca nie uzależnia dopuszczalności orzeczenia zakazu zajmowania określonego stanowiska czy wykonywania zawodu od umyślności bądź nieumyślności przestępstwa, którego sprawca się dopuścił, ale wykazania przesłanek określonych w tym przepisie. Jedną z nich jest to, że dalsze zajmowanie przez sprawcę stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Sytuacja taka wystąpi wówczas, gdy - z powodu braku należytych umiejętności – sprawca nie jest zdolny do bezpiecznego wykonywania czynności wchodzących w zakres stanowiska lub zawodu. Chodzi o brak kwalifikacji zawodowych, wynikających z braku zarówno wiedzy, jak i doświadczenia i predyspozycji psychicznych oraz właściwości fizycznych i moralnych. Okoliczność ta wiąże się z kwalifikacjami zawodowymi, czyli z wiedzą i doświadczeniem oraz predyspozycjami psychicznymi, niezbędnymi do wykonywania niektórych zawodów, z tym że nie chodzi o ubytki fizyczne lub defekty umysłowe, lecz o sytuacje powodujące, że wykonywanie zawodu lub zajmowanie stanowiska zagraża dobrom chronionym prawem.
Jak słusznie podkreśla się w literaturze, przez fakt popełnienia przestępstwa sprawca dowiódł, że nie ma należytych kwalifikacji zawodowych lub moralnych do wykonywania zawodu lub pełnienia stanowiska.
Wyrok SO w Świdnicy z dnia 15 marca 2017 r., IV Ka 730/16
Standard: 10664 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 75584
Standard: 76288
Standard: 75587