Zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.

Wprawdzie art. 177 k.p.c., dając sądowi możność zawieszenia postępowania m.in. gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego (pkt 1), pozostawia jednak kwestię zawieszenia do uznania sądu, nakłada na sąd obowiązek rozważenia wszystkich okoliczności i podjęcia decyzji celowej w danej sytuacji (zob. m.in. wyroki SN: z 10 lipca 2002 r., II CKN 826/00; z 14 stycznia 2009 r., IV CSK 358/08; z 24 lutego 2006 r., II CSK 141/05; postanowienie SN z 14 września 1967 r., I PZ 52/67). Celowość zawieszenia istnieje wówczas, gdy istniałoby poważne ryzyko wydania sprzecznych ze sobą orzeczeń co do istoty wiążącego strony stosunku prawnego.

Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2023 r., II CSKP 1908/22

Standard: 79629 (pełna treść orzeczenia)

Art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. znajduje zastosowanie wtedy, gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego. Chodzi tu o zależność o charakterze prawnym; częściowo wspólna podstawa faktyczna różnych postępowań cywilnych nie uzasadnia obligatoryjnego zawieszenia postępowania w jednej ze spraw, gdyż moc wiążąca orzeczeń sądowych jest unormowana w art. 365 i 366 k.p.c., a zawarte w nich przepisy zasadniczo nie powodują związania sądu ustaleniami faktycznymi poczynionymi w innej sprawie.

Postanowienie SN z dnia 4 lutego 2021 r., III CSK 51/20

Standard: 49623 (pełna treść orzeczenia)