Pojęcie mienia w wielkich rozmiarach
Sprowadzenie zdarzenia zagrażającego życiu lub zdrowiu albo mieniu w wielkich rozmiarach (art. 163 k.k.) Sprowadzenie szczególnego rodzaju bezpośredniego niebezpieczeństwa (art. 165 k.k.) Przeszkadzanie akcji ratowniczej (art. 172 k.k.)
Mienie w wielkich rozmiarach nie jest pojęciem równoznacznym z pojęciem mienia wielkiej wartości.
Wartość mienia, które objęte było zdarzeniem mającym cechy katastrofy, a w szczególności wartość szkód, jakie wystąpiły na skutek sprowadzenia niebezpiecznego zdarzenia, są jednak okolicznościami wpływającymi na ocenę społecznej szkodliwości osądzonego czynu.
W wyroku SN z dnia 27 lutego 1933 r., III K 28/33 przyjęto, że pożar jako zdarzenie powodujące katastrofę musi mieć charakter żywiołowy. Dlatego aby pożar był traktowany jako sprowadzenie katastrofy w rozumieniu art. 163 k.k., to albo musi grozić przerzuceniem się ognia na większą ilość obiektów nieruchomych lub ruchomych (lasy, składy towarów), albo objęciem przez podłożony ogień chociażby jednego obiektu znacznych rozmiarów, nawet wtedy, gdy rozszerzenie się pożaru na inne budynki lub inne obiekty jest niemożliwe.
W praktyce największe trudności w karnoprawnej ocenie mogą budzić zdarzenia związane ze sprowadzeniem pożaru, w szczególności w sytuacji, gdy zdarzenie to dotyczy własnego mienia osoby, która takie zdarzenie sprowadziła, czy też sytuacji, w której pożar nie uzyskał znacznej intensywności, mimo odmiennych intencji podpalacza Dla bytu przestępstw z art. 163 § 1 i 2 k.k. nie ma znaczenia, czy czyn sprawcy spowodował szkodę w mieniu o znacznych rozmiarach, czy też jego skutkiem była śmierć lub uszczerbek na zdrowiu wielu osób.
Wyrok SR w Legionowie z dnia 14 marca 2017 r., II K 312/15
Standard: 10594 (pełna treść orzeczenia)
Pojęcia „mienie w wielkich rozmiarach" należy przeprowadzić przede wszystkim z uwzględnieniem dyrektywy języka potocznego. W ujęciu słownikowym „mienie" to majątek, rzeczy ruchome i nieruchome, inaczej dobytek. „Rozmiar" to wielkość czegoś materialnego, rozpatrywanego pod względem długości, szerokości i wysokości lub głębokości. Z kolei przymiotnik „wielkie" określa przedmiot znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości lub wartości; przewyższający inne rzeczy lub zjawiska. Uwzględniając znaczenie każdego z wyżej wymienionych wyrażeń to za w pełni trafną należy uznać interpretację, że znamię „mienie w wielkich rozmiarach" odnosi się do cech przestrzennych i gabarytów materii objętej zagrożeniem.
Z uwagi na zamieszczenie przedmiotowego przestępstwa w rozdziale XX kodeksu karnego „Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu” pojęcie „mienie w wielkich rozmiarach" winno być oceniane jako znamię strony przedmiotowej, charakteryzujące niebezpieczeństwo powszechne.
Czyn opisany w art. 163 § 1 kk powinien prowadzić do wywołania stanu powszechnego zagrożenia, który zaistnieje wyłącznie wówczas, gdy cechy przestrzenne zaatakowanego mienia będą świadczyć o wielkim zasięgu oraz skali zdarzenia, tj. wielkich rozmiarach zagrożonego mienia. Jeśli zatem przestępcze zachowanie sprawcy zagraża mieniu wielkiej wartości – przy czym jednocześnie nie jest zachowaniem o wielkim zasięgu przestrzennym – może być ono oceniane wyłącznie w kategoriach przestępstwa zniszczenia cudzej rzeczy ruchomej z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 kk.
Wyrok SR dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 14 września 2015 r., II K 970/13
Standard: 79061 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 35295