Strona przedmiotowa przestępstwa znęcania się; pojęcie znęcania się
Znęcanie się fizyczne i psychiczne (art. 207 k.k.) Znęcanie się nad osobą prawnie pozbawioną wolności (art. 247 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Jednostkowe zachowania zarzucone oskarżonemu mogą realizować znamiona innych typów czynów zabronionych, których popełnienie nie jest warunkowane działaniem z zamiarem bezpośrednim. Przyjęcie, że suma tych pojedynczych zachowań mogła stanowić jedno przestępstwo znęcania, tak jak uczynił to w wyroku skazującym Sąd I instancji, nie oznacza, że w sytuacji, gdy znamiona znęcania nie zostaną spełnione (choćby z uwagi na brak realizacji znamienia odnoszącego się do specyficznie określonego zamiaru) nie jest możliwa odrębna kwalifikacja owych jednostkowych zachowań, jako odrębnych przestępstw, o ile spełnione są wszystkie inne warunki odpowiedzialności karnej. W szczególności należy wskazać, że dla realizacji znamion czynu zabronionego z art. 157 § 2 k.k. nie jest konieczne ustalenie zamiaru bezpośredniego po stronie sprawcy.
Wyrok SN z dnia 13 stycznia 2021 r., IV KK 400/19
Standard: 49376 (pełna treść orzeczenia)
O wypełnieniu ustawowego znamienia „znęcania się fizycznego lub psychicznego” może być mowa jedynie wobec sytuacji, w której sprawca zadaje cierpienie moralne, psychiczne w celu udręczenia, poniżenia lub dokuczenia ofierze albo wyrządzenia jej innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek, przy czym zachowanie jego powinno mieć charakter działania „dotkliwego” i „ponad miarę”, w przeciwnym razie – gdy swoją intensywnością nie wykroczy poza granice zwyczajnego naruszenia nietykalności fizycznej, znieważenia, poniżenia, czy innego naruszenia czci pokrzywdzonego, nie będzie stanowiło „znęcania” w rozumieniu kodeksu karnego.
Pojęcie znęcania się w podstawowej postaci ze swej istoty zakłada powtarzanie przez sprawcę w pewnym przedziale czasu zachowań skierowanych wobec pokrzywdzonego (post. SN z dnia 11 grudnia 2003 r., IV KK 49/03). Większość doktryny dopuszcza jednak ewentualność jednorazowego działania sprawcy, słusznie argumentując, że musi to być zachowanie intensywne i rozciągnięte w czasie.
Wyrok SR Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 22 czerwca 2018 r., X K 1183/16
Standard: 77427 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 77433
Standard: 6339
Standard: 33941
Standard: 7735
Standard: 6340
Standard: 33946