Reguła zwrotu kosztów określona w art. 203 § 2 zdanie 2 k.p.c.

Przepis art. 203 § 2 zdanie 2 k.p.c. ustanawia regułę, zgodnie z którą w razie cofnięcia pozwu powód na żądanie pozwanego zwraca mu koszty procesu. Cofnięcie pozwu zostało normatywnie powiązane z koniecznością poniesienia kosztów procesu przez powoda, co jest uzasadnione jurydycznym charakterem tej czynności jako tymczasowej lub definitywnej rezygnacji z sądowego dochodzenia roszczenia, a także potrzebą ochrony interesów pozwanego. Na skutek wytoczenia powództwa pozwany zostaje uwikłany w proces i wiążący się z nim ciężar obrony, toteż powinien zachować prawo do zwrotu poniesionych z tego tytułu kosztów, gdy proces kończy się - z woli powoda - bez merytorycznego rozstrzygnięcia. Rozwiązanie to stanowi zatem nie tyle regułę szczególną, lecz rozwinięcie ogólnej zasady odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażonej w art. 98 k.p.c.

Uchwała SN z dnia 9 czerwca 2017 r., III CZP 118/16

Standard: 46964 (pełna treść orzeczenia)

Powód ponosi ryzyko, że jeżeli wytoczy powództwo o świadczenie nadmiernie wygórowane, to będzie musiał w tym zakresie ponieść konsekwencje co do kosztów procesu. Wyrazem tego jest zasada, że powód cofający pozew przegrywa sprawę w tym zakresie (por. orzeczenie SN z dnia 27 sierpnia 1962 r., II CZ 103/62; postanowienie SN z dnia 15 listopada 1977 r., IV PZ 55/77). Wynika to z wykładni art. 98 § 1 k.p.c. i w tym zakresie nie ma jakiegokolwiek znaczenia powołany w kasacji art. 203 § 3 k.p.c., który dotyczy tylko możliwości złożenia wniosku o przyznanie kosztów w razie cofnięcia pozwu poza rozprawą, a nie jego zasadności.

Wyrok SN z dnia 21 lutego 2002 r., I PKN 932/00

Standard: 20300 (pełna treść orzeczenia)