Skład sądu w sprawach z zakresu prawa pracy (art. 47 § 2 pkt 1 k.p.c.)

Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym obecną sprawę nie podziela poglądu przedstawionego w uchwale z 5 czerwca 2013 r., III PZP 2/13, zgodnie z którą w składzie ławniczym jest rozpoznawana także sprawa o dopuszczenie do pracy, w której pracodawca neguje istnienie stosunku pracy. Wykładnia art. 47 § 2 pkt 1 lit. a k.p.c. przedstawiona w tej uchwale jest wykładnią ekstensywną, wykraczającą poza językowe znaczenie przepisu.

Podstawową regułą, wyznaczoną przez art. 47 § 1 k.p.c., jest rozpoznawanie w trybie procesowym w pierwszej instancji wszystkich spraw w składzie jednoosobowym, o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej. Jednym z wyjątków od tej zasady jest rozpoznawanie przez sąd w pierwszej instancji, w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, spraw z zakresu prawa pracy wymienionych w art. 47 § 2 pkt 1 lit. a k.p.c. Wyjątków od reguły nie można wykładać rozszerzająco (exceptiones non sunt extendendae). Dlatego należy stosować ścisłą wykładnię językową, a nie wykładnię celowością z argumentum per analogiam

Wyrok SN z dnia 10 marca 2020 r., I PK 50/19

Standard: 63331 (pełna treść orzeczenia)

Sprawę o odszkodowanie w przypadku nieuzasadnionego lub naruszającego przepisy wypowiedzenia oraz rozwiązania stosunku pracy dochodzone przez pracownika od pracodawcy na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 300 k.p. rozpoznaje sąd w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników (art. 47 § 2 pkt 1 lit. a k.p.c.)

Uchwała SN z dnia 16 października 2019 r., III PZP 5/19

Standard: 36382 (pełna treść orzeczenia)