Obowiązek zawiadomienia o zmianie miejsca zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dni (art. 75 § 1 k.p.k.)

Skazany, mając świadomość toczącego się postępowania odwoławczego, nie sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi poinformowania Sądu o aktualnym miejscu pobytu, czego skutkiem było pozbawienie się możliwości korzystania z przysługujących mu uprawnień. Było to wynikiem wyłącznie przyjętej postawy skazanego, nie zaś przyczyn obiektywnych i niezależnych, o których mowa w art. 126 § 1 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2022 r., III KZ 55/21

Standard: 76739 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 75 § 1 k.p.k. jednoznacznie wskazuje, że podstawowym obowiązkiem każdego oskarżonego jest powiadomienie organu prowadzącego postępowanie o każdej zmianie miejsca zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dni, w tym także z powodu pozbawienia wolności w innej sprawie. Oznacza to zatem, że na oskarżonym ciąży prawny obowiązek powiadomienia organu procesowego prowadzącego postępowanie, co do którego oskarżony ma świadomość jego prowadzenia, np. o tymczasowym aresztowaniu lub odbywaniu kary pozbawienia wolności ponad 7 dni. Niewywiązanie się z tego obowiązku powoduje, iż pismo procesowe wysłane na ostatni znany adres będzie uznane za doręczone prawidłowo (art. 139 § 1).

Ponadto na oskarżonym spoczywa obowiązek powiadomienia organu prowadzącego postępowanie o każdej zmianie danych umożliwiających kontaktowanie się, a wskazanych w art. 213 § 1 k.p.k., co do których ma on wiedzę, iż są znane organowi prowadzącemu postępowanie. Dotyczy to np. numeru telefonu czy adresu poczty elektronicznej. Skoro zatem oskarżony nie podał nowego adresu do doręczeń, a w okresie, gdy kierowano do niego pisma nie przebywał pod wskazanym przez siebie adresem w związku z pozbawieniem wolności w innej sprawie, to słusznie uznano te pisma za doręczone w rozumieniu art. 139 § 1 k.p.k.

Gdyby okazało się, że niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od skazanego niezależnych, to zgodnie z art. 126 § 1 k.p.k. może on w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, powołując się na dopełnienie czynności, która miała być w terminie wykonana w postaci złożonego już spóźnionego wniosku o sporządzenie i doręczenie odpisu wyroku Sądu odwoławczego z uzasadnieniem. Jednak ewentualna kwestia przywrócenia terminu rozpatrywana jest w odrębnym postępowaniu, przy czym w tym przedmiocie orzeka organ, przed którym należało dokonać czynności (art. 126 § 2 k.p.k.).

Postanowienie SN z dnia 6 września 2018 r., III KZ 33/18

Standard: 17571 (pełna treść orzeczenia)