Kradzież portfela z pieniędzmi, dowodem osobistym i kartą bankomatową (art. 278 § 1 i 5 k.k. i z art. 275 § 1 k.k.)

Przestępstwo z art. 275 § 1 k.k. w postaci kradzieży może zostać popełnione jedynie z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Gdy sprawca zaboru nie wiedział, że wśród zabieranych rzeczy znajduje się dowód osobisty, to nie można uznać, że chciał ten dowód sobie przywłaszczyć (por. wyrok SA w Krakowie II AKa 223/15)

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 24 lutego 2022 r., II AKa 253/21

Standard: 63066 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k.k. i z art. 275 § 1 k.k. (w postaci kradzieży) może zostać popełnione jedynie z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony dokonał zaboru portfela, a więc przedmiotu w którym w dzisiejszych realiach dosłownie wszyscy ludzie noszą dowody osobiste i karty bankomatowe. Decydując się na zabór całego portfela oskarżony wiedział, że wraz nim dokona zaboru właśnie dowodu osobistego i kart bankomatowych. Po drugie oskarżony dokonał kradzieży w siedzibie banku, co dodatkowo musiało utwierdzić go w przekonaniu, że skoro pokrzywdzona jest klientem banku, to korzysta z jego podstawowej obecnie funkcji, a to prowadzenia rachunku, z którym związane jest posiadanie karty bankomatowej. Ponadto niemożliwe byłoby załatwienie w banku jakiejkolwiek sprawy bez okazania dowodu osobistego. Po trzecie, treść wyjaśnień oskarżonego, w których stwierdził on, że zainteresowany był kradzieżą wyłącznie pieniędzy, nawet w połączeniu z faktem przeszukania po kradzieży portfela i po wyjęciu pieniędzy wyrzuceniem go wraz z dokumentami i kartą bankomatową, absolutnie nie podważała prawidłowości ustalenia przez Sąd I instancji co do zamiaru działania oskarżonego w celu zaboru w celu przywłaszczenia karty bankomatowej i dowodu osobistego. Zabór cudzej rzeczy ruchomej polega bowiem na wyjęciu rzeczy spod władztwa uprawnionej osoby i objęcie jej swoim władaniem. Ten zatem fakt nastąpił z chwilą zabrania portfela z pieniędzmi, dowodem osobistym i kartą bankomatową. Ponadto zabór cudzej rzeczy musi zostać dokonany w celu jej przywłaszczenia. Takowym jest zaś włączenie zagarniętej rzeczy w swoje posiadanie lub bezprawne nią rozporządzenie.

Skoro zatem oskarżony po kradzieży przeszukał portfel i po zabraniu z jego wnętrza pieniędzy, pozostałe znajdujące się w nim przedmioty, w tym dowód osobisty i kartę bankomatową, porzucił i to w miejscu trudno dostępnym i znanym jedynie sobie, to w ten sposób niewątpliwie rozporządził tymi rzeczami, jak własnym mieniem i automatycznie w ten właśnie sposób wykazał, że objął je w swoje posiadanie. Nie sposób bowiem utożsamiać faktu przywłaszczenia z jakimś stałym posiadaniem ukradzionej rzeczy, co wydaje się, że apelujący sugerował. Oczywiste zatem było, że decydując się na zabór portfela oskarżony jednocześnie działał z zamiarem i to bezpośrednim kradzieży znajdujących się w nim rzeczy, w tym dowodu osobistego i karty bankomatowej.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 listopada 2015 r., II AKa 171/15

Standard: 10190 (pełna treść orzeczenia)