Kradzież karty bankomatowej (art. 278 § 1a k.k.)
Kradzież cudzej karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego (art. 278 § 1a k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przestępstwo zostaje dokonane w momencie zaboru karty, niezależnie od jej charakteru, jeżeli tylko umożliwia ona dokonanie wypłaty pieniędzy oraz niezależnie od kwoty, jaką można nią pobrać i nawet wówczas, gdy sprawca w ogóle karty w tym celu nie wykorzystał.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 23 lutego 2022 r., II AKa 357/20
Standard: 77885 (pełna treść orzeczenia)
Przyznanie karcie bankomatowej (bankomatowo- płatniczej) dodatkowej ochrony wynikającej z art. 278 § 5 k.k. nie oznacza wyłączenia ochrony przewidzianej w art. 276 k.k.
Zakresy pojęciowe „innego środka płatniczego” - wynikającego z art. 115 § 9 k.k. - oraz definicji „dokumentu” zawartej w art. 115 § 14 k.k., częściowo się pokrywają. Karta bankomatowo – płatnicza jest jednocześnie innym środkiem płatniczym oraz dokumentem w rozumieniu art. 115 § 14 k.k. Karta bankomatowo - płatnicza jest przedmiotem oraz innym zapisanym nośnikiem informacji, z którym związane jest określone prawo oraz – z uwagi na zawartą w nim treść - może stanowić dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Tym prawem jest uprawnienie do dokonywania wypłat z rachunku bankowego oraz dokonywanie transakcji płatniczych, czyli dysponowanie środkami na własnym rachunku bankowym lub w ramach przyznanego limitu kredytowego.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 27 października 2017 r., II AKa 235/17
Standard: 75706 (pełna treść orzeczenia)
Stosownie do art. 278 § 5 k.k. kradzież karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego jest traktowana tylko jako przestępstwo, nie ma bowiem swojego odpowiednika w Kodeksie wykroczeń, a więc nie zakłada się tu tzw. przepołowienia takiego czynu (tak już np. w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2000 r., I KZP 43/00, OSNKW 2001, z. 1-2, poz. 24 dla wsparcia stanowiska, że w związku z tym również kradzież energii przewidziana w powyższym przepisie jest przestępstwem niezależnie od wartości skradzionej energii).
W doktrynie i orzecznictwie istnieje rozbieżność, jak należy traktować przewidziane w § 5 art. 278 k.k. znamię kradzieży "karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego". W niektórych judykatach i wypowiedziach doktryny twierdzi się bowiem, że chodzi tu jedynie o tzw. kartę bankomatową [zob. np. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2011 r., II AKa 385/11, LEX nr 1103521, M. Kulik (w:) Kodeks karny..., M. Mozgawa (red.): op. cit., s. 540 czy J. Skorupka, Kradzież oraz przywłaszczenie karty bankomatowej i karty płatniczej (w:) Teoretyczne i praktyczne problemy współczesnego prawa karnego. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Tadeuszowi Bojarskiemu, Lublin 2011, s. 555-560]. W innych zaś, że chodzi o wszystkie karty, w tym płatnicze, jeżeli umożliwiają także pobieranie pieniędzy z bankomatu [zob. np. przywoływany już wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 listopada 2015 r., II AKa 171/15; zob. też R.W. Kaszubski, Ł. Obzejta, (w:) Karty płatnicze w Polsce, LEX/el. 2012, nr 150067, rozdział 6.10; A. Marek: Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2010, s. 591, uwaga 14 do art. 278 k.k., czy G. Łabuda (w:) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, J. Giezek (red.), Warszawa 2014, s. 1065-1066, uwaga 20 do art. 278 k.k.]. Stąd też w zależności od zajmowanego w tej kwestii stanowiska przyjmuje się, że kradzież karty mającej także inne funkcje niż tylko możliwość pobrania pieniędzy z bankomatu należy kwalifikować z art. 287 § 1 lub 3 k.k., z uwzględnieniem także przepisu art. 119 k.w. (zob. M. Kulik: jw., czy J. Skorupka: jw. s. 557-559), bądź że właściwe jest tu jednak kwalifikowanie takiego zaboru z art. 278 § 5 k.k., jako że jest to przepis o charakterze lex specialis, a jego celem było też wyłączenie, w odniesieniu do kradzieży karty, o jakiej mowa w art. 278 § 5 k.k., stosowania art. 119 § 1 k.w. (zob. A. Marek: jw. czy G. Łabuda: jw.).
Mając na uwadze treść art. 278 § 5 k.k., należy stwierdzić, że penalizuje on kradzież "karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego", niezależnie od tego, jaki charakter ma owa karta, jeżeli tylko umożliwia ona dokonanie takiej wypłaty oraz niezależnie od kwoty, jaką można nią pobrać w takim automacie. Ustawodawca nie ogranicza się do przyjęcia, że chodzi tu jedynie o karty, których funkcją jest wyłącznie umożliwienie pobrania pieniędzy z bankomatu, a więc do karty pozbawionej innych funkcji. Należy też pamiętać, że w uzasadnieniu projektu Kodeksu karnego z 1997 r. wskazano wyraźnie, iż chodzi o penalizację kradzieży "karty magnetycznej" (zob. Nowe kodeksy karne z 1997 r. z uzasadnieniem, Warszawa 1997, s. 206). Obecnie zaś, i to już od początków tego stulecia, cechę taką mają nie tylko oferowane przez banki tzw. karty bankomatowe, uprawniające jedynie do dokonywania wypłaty z bankomatu, ale również oferowane przez te instytucje karty płatnicze, w tym płatnicze karty kredytowe, pozwalające zarówno na dokonywanie płatności, jak i na wypłaty z bankomatu. Przepis art. 278 § 5 k.k. jest przy tym niewątpliwie przepisem lex specialis wobec § 1 art. 278 k.k., jako obejmujący odrębnie swym działaniem kradzież każdej karty, o jakiej w nim mowa oraz wyłączający także stosowanie do takiego czynu art. 119 § 1 k.w., gdyż na jego gruncie nie ma znaczenia, jaką wysokość kwoty można pobrać skradzioną kartą, a czyn dokonywany jest w momencie zaboru karty, zaś celem penalizacji jest potraktowanie takiej kradzieży na równi z zaborem rzeczy ruchomej i to zawsze jako przestępstwa.
Postanowienie SN z dnia 15 września 2016 r., II KK 129/16, OSNKW 2016/11/78
Standard: 7171 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 14601 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 10189 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 77838 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 10188 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 35429 (pełna treść orzeczenia)