Fakultatywny charakter czynności konfrontacji
Konfrontacja (art. 172 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przepis art. 172 k.p.k. nie nakłada na Sąd obowiązku przeprowadzenia konfrontacji w każdej sytuacji pojawienia się w zeznaniach poszczególnych przesłuchiwanych osób niejasności czy rozbieżności. Jednoczesne przesłuchanie osób jest czynnością fakultatywną, uzależnioną od oceny organu procesowego, który powinien z tego korzystać wówczas, gdy może się to przyczynić do wyjaśnienia sprzeczności i prawidłowego ustalenia stanu faktycznego (por. postanowienie SN z dnia 16.01.2013 r., II KK 56/12). Chodzi więc o użyteczność tej czynności przy dokonaniu prawdziwych ustaleń faktycznych. Wymieniony cel organy postępowania mogą osiągnąć także na etapie oceny dowodów, poprzez uznanie niektórych z nich za wiarygodne, a innych za niewiarygodne.
Konfrontacja nie stanowi więc jedynego sposobu eliminowania sprzeczności w relacjach osób przesłuchiwanych. Gdyby tak było, stanowiłoby to przejaw nie tylko teorii prawnej oceny dowodów, ale także wpływało na niezasadne sformalizowanie i przedłużanie postępowania dowodowego (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 23.10.2013 r., II AKa 325/13, ).
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 22 marca 2017 r., II AKa 37/17
Standard: 10127 (pełna treść orzeczenia)
Konfrontacja jest czynnością fakultatywną, uzależnioną od oceny organu procesowego, który nie ma obowiązku jej przeprowadzenia w każdym wypadku sprzeczności w oświadczeniach dowodowych.
Postanowienie SN z dnia 21 stycznia 2016 r., II KK 372/15
Standard: 17024 (pełna treść orzeczenia)