Pojęcie zewnętrznej przyczyny wypadku

Przyczyną sprawczą zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny (tzn. niewynikający z wewnętrznych właściwości człowieka) zdolny w istniejących warunkach wywołać szkodliwe skutki. W takim znaczeniu przyczyną zewnętrzną zdarzenia może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, ale także praca i czynności samego poszkodowanego (np. potknięcie się, odruch). Tak więc za przyczynę zewnętrzną należy uznać zarówno działanie maszyny uszkadzającej ciało, jak i uderzenie spadającego przedmiotu, podźwignięcie się pracownika, niezręczny ruch jego ręki powodujący uderzenie i jej uszkodzenie, jak wreszcie potknięcie się na gładkiej nawet powierzchni i złamanie nogi. Podobnie zatem incydentalne zaburzenie równowagi, niespowodowane chorobą samoistną, ale uwarunkowaniami pracy (wykonywanie czynności przy krawędzi, na wysokości 1 metra) stanowi przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy (upadku z tej wysokości).

Wyrok SN z dnia 2 września 2020 r., I UK 347/19

Standard: 60044 (pełna treść orzeczenia)

Przyczyną zewnętrzną zdarzenia może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, ale także praca i czynności samego poszkodowanego (np. wpadnięcie do dziury w rusztowaniu). Niewątpliwie porażenie prądem elektrycznym w czasie pracy wykonywanej w wysokiej temperaturze i wilgotności stanowiło zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy.

Wyrok SN z dnia 16 października 2019 r., II PK 57/18

Standard: 63254 (pełna treść orzeczenia)