Zdolność procesowa ośrodka pomocy społecznej (gminy)

W myśl art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej, zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej. Ośrodek pomocy społecznej, wykonując zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej, kieruje się ustaleniami wójta (burmistrza, prezydenta miasta)(art. 110 ust. 3 ustawy). Wójt (burmistrz, prezydent miasta) udziela kierownikowi ośrodka pomocy społecznej upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy (art. 110 ust. 7 ustawy).

Ośrodki pomocy społecznej są jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi odrębnej od macierzystej jednostki samorządu terytorialnego podmiotowości (zdolności prawnej). Jako niesamoistne formy organizacyjnoprawne ośrodki pomocy społecznej działają w ramach osobowości prawnej macierzystej jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 446), kierownicy jednostek organizacyjnych gminy nieposiadających osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez wójta. Zatem kierownik ośrodka pomocy społecznej nie reprezentuje w obrocie cywilnoprawnym kierowanego przez siebie ośrodka jako takiego, lecz macierzystą jednostkę samorządu terytorialnego, o ile otrzymał od niej stosowne pełnomocnictwo.

Ośrodki pomocy społeczne, jako podmioty nieposiadające odrębnej osobowości prawnej, występują w obrocie prawnym w imieniu i na rzecz macierzystej jednostki samorządu terytorialnego.

Przenosząc powyższe na grunt omawianej sprawy przypomnieć należy, że w zakresie działań podejmowanych wobec dłużników alimentacyjnych, prowadzenia postępowania i wydawania w tych sprawach decyzji administracyjnych, pozwana działała na podstawie upoważnienia Wójta Gminy N. z dnia 14 czerwca 2010 roku. W świetle poczynionych wyżej rozważań oczywistym jest wniosek, że przy podejmowaniu decyzji w w/w zakresie pozwana działała w imieniu Urzędu Gminy N., nie zaś w swoim imieniu, czy też w imieniu (...). Skoro zatem powód wywodzi swoje żądanie zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania z faktu wydania przez pozwaną decyzji administracyjnych, w tym decyzji z dnia 2 października 2012 roku, żądanie to winno zostać skierowane przeciwko Urzędowy Gminy N., nie zaś przeciwko pozwanej.

Wyrok SR dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z dnia 23 marca 2017 r., VIII C 3695/15

Standard: 10082 (pełna treść orzeczenia)