Solidarna odpowiedzialność za opłaty osób pełnoletnich stale zamieszkujących w lokalu
Solidarna odpowiedzialność za opłaty osób pełnoletnich stale zamieszkujących w lokalu (art. 4 ust. 6 u.s.m.)
Z art. 4 ust. 6 u.s.m. wynika wprawdzie, że przesłanką dochodzonego roszczenia jest istnienie umowy pomiędzy członkiem a spółdzielnią mieszkaniową, jednakże nie ulega wątpliwości, że to nie umowa, lecz przytoczony przepis ustawy kreuje uprawnienie spółdzielni do dochodzenia opłaty od pozwanego. Zatem nie było – jak trafnie zarzucił skarżący – podstaw do rozpoznania sprawy w postępowaniu uproszczonym, albowiem postępowanie to stosuje się w sprawach o roszczenia wynikające z umów.
Postanowienie SN z dnia 13 lipca 2017 r., I CNP 3/17
Standard: 27901 (pełna treść orzeczenia)
Roszczenie powódka wywodziła z brzmienia art. 4 ust. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1222, z 2015 r. poz. 201), który stanowi, iż za opłaty, o których mowa w ust. 1–2 i 4, odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu.
Warunkiem koniecznym odpowiedzialności pozwanej za dług objęty żądaniem pozwu było zatem zamieszkiwanie przez pozwaną w lokalu w okresie objętym pozwem. Bezspornym było bowiem, iż członkiem powodowej spółdzielni pozostawał wyłącznie ojciec pozwanej.
Miejscem zamieszkania osoby fizycznej – zgodnie z art. 25 kc - jest zaś miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. W doktrynie i w orzecznictwie wskazuje się, że dla przyjęcia zamieszkiwania danej osoby w określonej miejscowości konieczne jest występowanie łącznie dwóch przesłanek, a mianowicie przebywania (corpus) i zamiaru stałego pobytu (animus). Miejscowość, w której dana osoba ma zamiar stale zamieszkiwać powinna stanowić "centrum jej życiowej działalności" (por.: S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga pierwsza, Część ogólna, Warszawa 2001, s. 97 - 98, wyrok SN z dnia 07.06.1983 r. sygn. akt II UR 4/83, OSP 1984/12/265). Zatem w każdym przypadku należy ustalić fakt zamieszkiwania w danej miejscowości, a także w oparciu o kryterium zobiektywizowane zamiar pobytu.
Jak ustalono zaś w toku niniejszej sprawy, pod adresem przy ul. (...), pozwana pozostawała jednakże jedynie zameldowana, podczas gdy w tym czasie wraz ze swoja rodziną (mężem i dwójką synów) faktycznie zamieszkiwała w wynajmowanym lokalu przy ul. (...). Z przyczyn oczywistych, okazjonalne odwiedziny rodziców przez pozwaną nie stanowiły „stałego zamieszkiwania” w rozumieniu powołanego przepisu. Tym samym pozwana nie ponosiła względem powódki odpowiedzialności za zapłatę opłat eksploatacyjnych powstałych w okresie objętym żądaniem pozwu.
W tym stanie rzeczy powództwo wobec pozwanej zostało oddalone na mocy art. 4 ust. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych a contrario.
Wyrok SR w Gdyni z dnia 24 marca 2017 r., I1 C 46/17
Standard: 10071 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 28012