Obowiązek złożenia oryginału dokumentu z chwilą zgłoszenia przez stronę przeciwną takiego żądania (art. 129 § 1 k.p.c.)
Złożenie oryginału dokumentu; poświadczenie odpisu dokumentu (art. 129 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 129 § 1 k.p.c., strona powołująca się w piśmie na dokument zobowiązana jest na żądanie przeciwnika złożyć oryginał dokumentu w sądzie jeszcze przed rozprawą. Z przepisu tego wynika, że najpóźniej na rozprawie strona obowiązana jest okazać sądowi oryginały dokumentów, natomiast na żądanie przeciwnika obowiązana jest uczynić to jeszcze przed rozprawą.
Wyrok SR w Lidzbarku Warmińskim z dnia 24 marca 2017 r., I C 68/17
Standard: 10033 (pełna treść orzeczenia)
W judykaturze przyjmuje się, że obowiązek złożenia w sądzie oryginału dokumentu powstaje automatycznie z chwilą zgłoszenia przez stronę przeciwną takiego żądania, a więc bez potrzeby wydawania przez sąd jakichkolwiek rozstrzygnięć w tym przedmiocie (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 2005 r., III (...), nie publ. i z dnia 6 listopada 2002 r., I (...), nie publ.).
Przepis art. 129 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. dopuszcza możliwość złożenia zamiast oryginału - kserokopii dokumentu poświadczonej zgodnie z wymogami tego przepisu. W świetle art. 129 § 4 k.p.c. jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, sąd na wniosek strony albo z urzędu, zażąda od strony składającej odpis dokumentu, o którym mowa w § 2 przedłożenie oryginału tego dokumentu. Z uprawnienia tego sąd winien korzystać szczególnie wówczas, gdy wobec braku dostatecznej czytelności kserokopii mogą zachodzić wątpliwości co do autentyczności własnoręcznych podpisów. Przepis ten gwarantuje stronie prawo zapoznania się z oryginałem każdego dokumentu, na jaki powołuje się strona przeciwna, w celu zweryfikowania - na podstawie złożonego w sądzie oryginału dokumentu - czy powołana w piśmie lub przedłożona w odpisie treść istotnie odpowiada jego brzmieniu.
Jak trafnie wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 stycznia 2010 r. III (...)"artykuł 129 k.p.c. nie określa expresis verbis sankcji za niepodporządkowanie się żądaniu przeciwnika. Niewątpliwie jednak zaniechanie obowiązku wynikającego z tego przepisu podlega ocenie przez pryzmat (...) art. 233 § 2 k.p.c. Sąd powinien zatem ocenić - na podstawie własnego przekonania i wszechstronnego rozważenia zebranego materiału - jakie znaczenie należy nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu, uwzględniając również dyrektywy wynikające z art. 3 k.p.c., nakazującego stronom dawanie wyjaśnienia okoliczności sprawy zgodnie z prawdą oraz przedstawianie dowodów. Badając znaczenie odmowy złożenia oryginałów sąd powinien mieć na uwadze, czy została ona podyktowane względami obiektywnymi, czy też zawinionymi przez stronę.
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 7 marca 2013 r., V ACa 1007/12
Standard: 5593 (pełna treść orzeczenia)