Statut gminy w procesie eksmisyjnym z powództwa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej

Ustawa z dnia 22 czerwca 1995 roku o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej nie reguluje pozycji prawnej w jakiej występuje Gmina w procesie z powództwa Agencji . W rozstrzyganej sprawie i spawach podobnych (np. sprawie, w której Sąd Najwyższy wydał uchwałę z dnia 27 maja 2010 roku III CZP 30/10 ) gminy zgłaszają interwencję uboczną. Ustawa o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych nie zawiera swoistego rozwiązania problemu takiej interwencji ubocznej, w szczególności odmiennego od przyjętego w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( tekst jednolity z 2014 roku Dziennik Ustaw pozycja 150 - w zakresie i czasie intersującym ze względu na przedmiot postępowania obowiązującym bez zmian, także w przypadku przepisów tej ustawy powoływanych dalej ).

Do udziału gminy w sprawie o opróżnienie lokalu stosuje się odpowiednio przepisy o interwencji ubocznej, z wyjątkiem art. 78, art. 79 zdanie drugie i art. 83 Kodeksu postępowania cywilnego . Gmina nie musi wykazywać interesu prawnego , a jej przystąpienie następuje po stronie powoda. Oznacza to w szczególności, że nie stosuje się normy wyłączającej możliwość podejmowania przez interwenienta czynności pozostających w sprzeczności z czynnościami i oświadczeniami powoda. Dlatego możliwe jest żądanie Gminy aby sąd, wbrew wnioskom Agencji, orzekł o braku uprawnienia pozwanej do lokalu socjalnego i wniesienie apelacji od wyroku zaocznego , którym uprawnienie takie przyznano (patrz także uz.uchwały SN z dnia 19 sierpnia 2009 r., III CZP 56/09) .

Wyrok SO w Elblągu z dnia 4 listopada 2015 r., I Ca 299/14

Standard: 9785 (pełna treść orzeczenia)