Alimenty między małżonkami po rozwodzie (art. 60 § 1 k.r.o.)

Podstawą prawną żądania alimentów w niniejszej sprawie jest przepis art. 60 § 1 kro, który stanowi, że małżonek rozwiedziony który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku , może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

Obowiązek świadczeń alimentacyjnych między małżonkami po rozwodzie stanowi kontynuację obowiązku wzajemnej pomocy, powstałego przez zawarcie związku małżeńskiego (SN uchwała 16.12.1987, III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42). Jednak art. 60 § 1 kro nie uprawnia małżonka niewinnego do żądania alimentów pozwalających na zapewnienie równej stopy życiowej z małżonkiem zobowiązanym, a jedynie daje mu prawo do bardziej dostatniego życia, niż takie gdy znajduje się on w niedostatku. Czynnikiem decydującym są usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, wiek i stan zdrowia małżonków, wysokość ich dochodów i ponoszonych wydatków.

Należy zauważyć, że sytuacja powódki w trakcie trwania małżeństwa i po rozwodzie nie uległa znaczącej zmianie. Zarówno w czasie orzekania rozwodu jak i obecnie powódka utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego. Powódka nie wykazała, by znacząco pogorszył się jej stan zdrowia i by znacząco wzrosły koszty jej leczenia oraz utrzymania. Owszem powódka podniosła, że jest diagnozowana w kierunku schorzeń onkologicznych, ale na dzień wyrokowania nie zostało wykazane, by powódka w tym kierunku się leczyła i by w związku z tym ponosiła koszty leczenia. Nadto podała, że posiada oszczędności które może przeznaczyć na leczenie onkologiczne.

Powódka posiada emeryturę, która faktycznie jest dwukrotnie niższa niż świadczenie pozwanego. Nie zostało jednakże wykazane, by dochody powódki nie wystarczały na zaspokojenie jej bieżących potrzeb, a tym bardziej by musiała korzystać z pomocy siostry w postaci zakupu ubrań. Powódka nie partycypuje w kosztach utrzymania domu, które w całości ponosi pozwany. Zakupuje jedynie butlę gazową z której z kolei pozwany nie korzysta.

Trudno mówić o niedostatku po stronie powódki, która ma emeryturę w wysokości ponad 1400 zł., posiada oszczędności, jest współwłaścicielką mieszkania w O. i dwóch samochodów osobowych, ciągnika. W wyniku podziału majątku strony będą mogły rozporządzać przypadającymi im składnikami. O fakcie niedostatku po stronie powódki nie może świadczyć również fakt przesyłania jej okazjonalnych paczek z żywnością specyficzną dla W., gdzie mieszka syn stron, czy też kupowania przez drugiego syna artykułów żywnościowych, a także dowożenia powódki do lekarza. Wydaje się to być normalną powinnością syna wobec matki, w której domu świadek często przebywa i w której mieszkaniu ( stanowiącym współwłasność stron) zamieszkuje nieodpłatnie z rodziną. Sąd oceniając sytuację materialną powódki miał również na uwadze, że pozwany ponosi praktycznie całość opłat związanych z utrzymaniem domu, co wydaje się być naturalną sytuacją, bowiem jego dochody są dwukrotnie wyższe niż powódki.

Wyrok SR w Olkuszu z dnia 18 września 2017 r., III RC 163/17

Standard: 9782 (pełna treść orzeczenia)