Przedawnienie roszczenia odszkodowawczego za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego
Odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego (art. 18 u.o.p.l.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Roszczenie odszkodowawcze uzupełniające (art. 18 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmiane Kodeksu cywilnego, jedn. tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 611 ze zm.), obejmujące opłaty niezależne od właściciela, dochodzone przez gminę przeciwko osobie zajmującej lokal bez tytułu prawnego za okres po ustaniu tego tytułu, nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 k.c.
Roszczenie odszkodowawcze uzupełniające z art. 18 ust. 2 ustawy lokalowej nie jest, tak jak ma to miejsce w przypadku roszczenia z art. 18 ust. 1 tej ustawy, roszczeniem o świadczenie okresowe w rozumieniu art. 118 k.c. Ustawodawca nadał charakter okresowy jedynie świadczeniu odszkodowawczemu, za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego, odpowiadającemu wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu (art. 18 ust. 1 w zw. z ust. 2 zd. 1 ustawy lokalowej). Oczywistym jest, iż w skład tego odszkodowania nie wchodzą takie świadczenia związane z korzystaniem z lokalu jak opłata za zużycie wody, ciepło, odprowadzanie ścieków, wywóz śmieci itp., gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą tych mediów lub usług (art. 9 ust. 6 ustawy lokalowej).
Właściciel lokalu może żądać od byłego lokatora, zajmującego lokal bez tytułu prawnego, pokrywania co miesiąc opłat związanych z korzystaniem z lokalu, ale z tego względu nie stają sięone świadczeniami okresowymi, lecz stanowią część jednego świadczenia odszkodowawczego uzupełniającego w rozumieniu art. 18 ust. 2 zd. 2 ustawy lokalowej.
Roszczenie odszkodowawcze uzupełniające nie jest roszczeniem deliktowym, do którego miałyby zastosowanie terminy przedawnienia określone w art. 442[1] § 2 k.c., a to z uwagi na szczególną regulację ustawową dotyczącą także zasad zajmowania lokalu po ustaniu stosunku umownego i obowiązku pokrywania należności.
Uchwała SN z dnia 9 grudnia 2021 r., III CZP 85/20
Standard: 57633 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art.18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, stanowiący, iż osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego zobowiązana jest uiszczać, co miesiąc odszkodowanie za korzystanie z lokalu do dnia opróżnienia lokalu, nadaje owemu świadczeniu lokatora charakter okresowy. W konsekwencji, w doktrynie i judykaturze prezentowany jest pogląd, który Sąd Rejonowy podziela, iż świadczenie lokatora przewidziane w art.18 ustawy o ochronie praw lokatorów, jako świadczenie okresowe, w świetle art.118 k.c., przedawnienia się z upływem trzech lat (tak między innymi Adam Doliwa „Najem lokali. Komentarz.” 2010 rok, Roman Dziczek „Komentarz do ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego.”, Katarzyna Zdun –Załęska „Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Komentarz.” 2014 rok, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 maja 2012 r., IV CSK 490/11, LEX nr 1243072 oraz z dnia 9 listopada 2012 r., IV CSK 303/2012).
Zgodnie z ugruntowanym poglądem orzecznictwa, który Sąd Rejonowy podziela, roszczenia o odsetki za opóźnienie przedawniają się w terminie trzyletnim ustanowionym w art. 118 k.c. dla roszczeń o świadczenia okresowe. Zaś, w wypadku, kiedy doszło do przedawnienia roszczenia, z którego wywodzą się odsetki - odsetki te, jako świadczenie akcesoryjne, ulegają przedawnieniu wraz z roszczeniem głównym (tak między innymi Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 stycznia 2012 roku, I CNP 22/11, opubl. L.; Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 24 stycznia 2006 roku, I ACa 795/05, OSA 2007 rok, Nr 5, poz. 15, str. 65; Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 sierpnia 2005 roku, I CK 110/05, opubl. L.).
Wyrok SR dla Łodzi-Widzewa z dnia 19 maja 2017 r., II C 332/15
Standard: 9695 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 9996
Standard: 10805