Wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu

Pozwany jest bezrobotny, bez prawa do zasiłku, uzyskuje pomoc z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Od wyprowadzenia się żony nie sprzątał mieszkania, nie mył okien. Nie regulowania rachunków za gaz, został mu on odcięty. Próbował podłączyć piecyk gazowy do instalacji wentylacyjnej, jednak został ukarany za to mandatem karnym i zobowiązany do likwidacji samowolnie podłączonej instalacji. Pozwany zbierał różne wielkogabarytowe przedmioty które znajdował na śmietnikach i przynosił je do budynku przy ul. (...), składując na podwórzu. W mieszkaniu pozwanego nie funkcjonowała toaleta. Pozwany i jego koledzy załatwiali potrzeby fizjologiczne w piwnicach, na klatce schodowej, na podwórzu budynku. Pozwany ma psa, którego wypuszczał samego na podwórze. Sąsiedzi skarżyli się do właścicielki mieszkania na uciążliwe zachowania pozwanego. Kilka razy w kamienicy i mieszkaniu pozwanego interweniowała Straż Pożarna.

Powódka w piśmie z 19 lipca 2012r. upomniała pozwanego, natomiast w dniu 24 września 2012r. wypowiedziała pozwanemu stosunek najmu w oparciu o art. 11 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 i 3 Ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i dodatkach mieszkaniowych, ponawiając wypowiedzenie w dniu 23 maja 2013 roku.

Pozwany korzystał z lokalu w sposób sprzeczny z umową, zaniedbywał obowiązki dopuszczając do pozostania szkód oraz wykraczał w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali (art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy…).

Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 wyżej powołanej ustawy jeżeli lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, inny lokator lub właściciel innego lokalu w tym budynku może wytoczyć powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i nakazanie jego opróżnienia.

W okolicznościach niniejszej sprawy podmiotem inicjującym postępowanie o eksmisję jest właścicielka lokalu zajmowanego przez pozwanego, a nie inny lokator, czy właściciel innego lokalu znajdującego się w budynku. Powódka nie wytacza powództwa o rozwiązanie przez Sąd stosunku najmu, gdyż wcześniej wypowiedziała go stosownie do art. 11 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów. Mając powyższe na uwadze niezasadne było przyjęcie przez Sąd Rejonowy, iż przepis art. 13 ustawy ma zastosowanie w stanie faktycznym niniejszej sprawy.

W sytuacji gdy to właściciel lokalu żąda eksmisji byłego najemcy (wypowiadając wcześniej stosunek najmu) z uwagi na stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego Sąd I instancji powinien zastosować wprost dyspozycję art. 17 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, zgodnie z którym art. 14 i 16 nie stosuje się, gdy powodem opróżnienia lokalu są okoliczności wskazane wyżej. W takim przypadku Sąd nie musi w ogóle orzekać ani pozytywnie, ani negatywnie, o uprawnieniu do lokalu socjalnego, bowiem art. 17 wyłącza stosowanie art. 14 w tym ustępu pierwszego, zgodnie z którym w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy.

Konsekwencją zastosowania art. 17 ust. 1 ustawy jest jednak obowiązek Sądu wskazania w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu powodów tego opróżnienia (art. 17 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów).

Wyrok SO w Nowym Sączu z dnia 25 września 2014r., III Ca 406/14

Standard: 9674 (pełna treść orzeczenia)