Status gminy w procesie o eksmisję
Uczestnicy postępowania; wezwania i zawiadomienia w sprawie o opróżnienie lokalu (art. 15 u.o.p.l.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Gmina, która została zawiadomiona o sprawie o opróżnienie lokalu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz. U. z 2016 r., poz. 1610 ze zm.), jest uprawniona do złożenia apelacji od wyroku nakazującego opróżnienie lokalu, w którym ustalono uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego, także w zakresie nakazu opróżnienia lokalu.
Rozstrzygnięcie nakazujące opróżnienie lokalu, zapadające w sporze między stroną domagającą się eksmisji, a pozwanym, choć nie dotyczy gminy wprost, dotyka jej prawnego interesu, ponieważ nałożony na gminę obowiązek wynikający z art. 14 u.o.p.l. jest jego skutkiem. W tym fragmencie pozycja prawna gminy jest w istocie zbieżna z typową sytuacją interwenienta ubocznego, gmina ma bowiem interes prawny w tym, aby sprawa o opróżnienie lokalu została rozstrzygnięta na korzyść strony pozwanej (art. 76 k.p.c.), co wyklucza powstanie obciążającego ją obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego. Interes ten jest szczególnie widoczny w tych sytuacjach, w których sąd nie może orzec o braku uprawnienia do lokalu socjalnego, a tym samym nałożenie obowiązku na gminę stanowi automatyczną konsekwencję rozstrzygnięcia podjętego co do opróżnienia lokalu (art. 14 ust. 4 u.o.p.l.).Odmienne stanowisko musiałoby zakładać, że uczestnictwo gminy w procesie o opróżnienie lokalu ogranicza się w istocie do kwestii rozstrzygnięcia o lokalu socjalnym na wypadek orzeczenia nakazującego opróżnienie lokalu.
Przepis art. 15 ust. 2 i 3 u.o.p.l., odsyłając do odpowiedniego stosowania przepisów o interwencji ubocznej ze wskazanymi wcześniej modyfikacjami, nie daje jednak podstaw do takiego uogólnienia. Gmina, na podstawie art. 15 ust. 2 u.o.p.l., wstępuje do sprawy o opróżnienie lokalu, jako pewnej całości, obejmującej zarówno rozstrzygnięcie w przedmiocie eksmisji, jak i co do lokalu socjalnego. O sprawie tej zawiadamia się gminę w każdym przypadku, nie zaś tylko wówczas, gdy okaże się, że ze względu na sytuację procesową może być ona obowiązana do zapewnienia lokalu socjalnego. Sformułowanie to różni się od użytego w art. 15 ust. 1 zdanie 1 u.o.p.l. i stanowi dodatkowy argument na rzecz pełnego, nieograniczonego charakteru uczestnictwa gminy w procesie.
Uchwała SN z dnia 24 listopada 2017 r., III CZP 64/17
Standard: 34199 (pełna treść orzeczenia)
Udział gminy w postępowaniu o eksmisję nie tylko nie ma charakteru współuczestnictwa koniecznego po stronie powodowej, co nie ma nawet charakteru zwykłego współuczestnictwa materialnego. Właściwa gmina mogłaby – jak stanowi przepis art. 15 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów (...) – przystąpić do sprawy po stronie powoda i przystąpienie to nastąpiłoby wówczas w charakterze podmiotu, do którego stosować należy odpowiednio przepisy o interwencji ubocznej (z uwzględnieniem wyłączeń dotyczących niektórych przepisów). Interwenient uboczny nie jest jednak stroną postępowania, lecz osobą trzecią, zainteresowaną jego wynikiem, uprawnioną do wstąpienia i działania w procesie. Instytucja współuczestnictwa natomiast odnosi się do stron procesu, a nie do pozostałych mogących ewentualnie brać udział w postępowaniu podmiotów.
Nadmienić też trzeba, że udział w postępowaniu o opróżnienie lokalu właściwej gminy nie jest udziałem koniecznym, gdyż przepis art. 15 ust. 2 powołanej wyżej ustawy stwarza gminie możliwość (uprawnienie) wstąpienia do sprawy, nie jest to natomiast jej obowiązek. Decyzja w tym zakresie należy wyłącznie do gminy. Nieskorzystanie z takiego uprawnienia nie wyklucza możliwości dalszego prowadzenia postępowania bez jej udziału, a zatem nie sposób twierdzić, że w takich sytuacjach dochodzi do nieważności postępowania.
Sąd I instancji nie zawiadomił z urzędu o sprawie gminy właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Uchybienie to jednak uznać co najwyżej można za zwykłe uchybienie procesowe, które to pozostawało bez wpływu na wynik postępowania.
Wyrok SO w Świdnicy z dnia 29 stycznia 2013r., II Ca 868/12
Standard: 9658 (pełna treść orzeczenia)