Przechowywanie, posiadanie, uzyskiwanie dostępu do pornografii dziecięcej (art. 202 § 4a k.k.)

Art. 202 § 4a k.k. współgra z treścią art. 200 § 1 k.k., jako że często nakłonienie małoletniego do wykonania czynności seksualnej wynika z chęci utrwalenia takiego zachowania, a więc uzyskania dostępu do treści pornograficznych z udziałem dziecka. Wchodzi tu w związku z tym rzeczywisty zbieg przepisów art. 200 § 1 k.k. i art. 202 § 4a k.k.

Postanowienie SN z dnia 4 lipca 2019 r., III KK 166/18

Standard: 76108 (pełna treść orzeczenia)

Wyznacznikiem posiadania, o którym mowa w art. 202 § 4a k.k. powinna być możliwość postępowania w sposób charakteryzujący w prawie cywilnym posiadacza jako osobę faktycznie władającą rzeczą (art. 336 k.c.). Nie można jednak zapominać, że wymienione w przepisie art. 202 § 4a k.k. czasownikowe znamię posiadania odnosi się wyłącznie do określonych treści pornograficznych, a nie do przedmiotów zawierających takie treści.

Posiadaczem treści pornograficznych w rozumieniu art. 202 § 4a k.k. jest nie tylko ten, kto dysponuje ich nośnikiem, ale również ten, kto po uzyskaniu za pośrednictwem systemów teleinformatycznych dostępu do takich treści, korzystając z narzędzi informatycznych pozwalających na przetwarzanie i przekazywanie danych, staje się, w ramach sieci informatycznej, ich faktycznym dysponentem.

Wyrok SN z dnia 17 maja 2017 r., III KK 478/16

Standard: 14494 (pełna treść orzeczenia)