Zasada nominalizmu w stosunku do świadczeń wyrażonych w walucie obcej (zobowiązanie przemienne)
Zasada nominalizmu (art. 358[1] § 1 k.c.) Zobowiązanie przemienne (art. 365 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zasada nominalizmu odnosi się także do świadczeń, które zostały wyrażona w walucie obcej.
Zgodnie z zasadą nominalizmu, którą wyraża art. 358 1 k.c., wykonanie zobowiązania, którego przedmiotem od chwili powstania jest suma pieniężna, powinno nastąpić przez zapłatę sumy nominalnej. Takie spełnienie świadczenie, jest spełnieniem świadczenia zgodnie z treścią zobowiązania w rozumieniu art. 354 § 1 k.c. i jest wykonaniem zobowiązania bez naruszenia tego przepisu.
W sytuacji, gdy nie wchodzi w grę przewidziany ustawie wyjątek, o którym mowa 358 § 1 k.c. i zobowiązanie zostało wyrażona w złotych polskich, to również w takim pieniądzu powinno być zasądzone, wynikające z tego zobowiązania świadczenie.
Wyrok SO w Olsztynie z dnia 31 marca 2017 r., I C 419/16
Standard: 9495 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 358 § 1 k.c., jeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że świadczenia pieniężne w innej walucie niż w walucie polskiej są świadczeniami rodzajowo różnymi.
Z art. 358 § 1 k.c. wynika upoważnienie tylko dla dłużnika spełnienia świadczenia w walucie polskiej, jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej. Jego zobowiązanie jest więc zobowiązaniem przemiennym w rozumieniu art. 365 § 1 k.c., co oznacza, że dokonuje on wyboru przez złożenie wierzycielowi odpowiedniego oświadczenia albo też przez samo spełnienie świadczenia w walucie polskiej, jeżeli świadczenie pieniężne wyrażono w walucie obcej (por. wyrok z dnia 17 września 2015 r., II CSK 783/14).
Skoro zobowiązanie, którego przedmiotem jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, a spełnienia świadczenia w tej walucie nie zastrzega ustawa, orzeczenie lub czynność prawna jest zobowiązaniem przemiennym w rozumieniu art. 365 k.c., to konsekwentnie należy przyjąć, że przewiduje ono dwa alternatywne i rodzajowo odmienne świadczenia - w walucie obcej albo w walucie polskiej. W tak określonych ramach dłużnik może dokonać wyboru jednego z tych świadczeń w celu jego spełnienia i zaspokojenia wierzyciela.
Dopiero z chwilą dokonania wyboru przez dłużnika zostaje skonkretyzowane świadczenie, które jest zobowiązany spełnić dłużnik na podstawie stosunku zobowiązaniowego łączącego go z wierzycielem.
Wyrok SN z dnia 9 września 2016 r., V CSK 62/16
Standard: 22299 (pełna treść orzeczenia)