Nienawiść na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych itp.
Mowa nienawiści - rasizm - dyskryminacja - ksenofobia (art 256 k.k) Dyskryminacja (art. 119 k.k.) Publiczne nawoływanie lub popieranie przestępstw przeciwko ludzkości i dyskryminacyjnych (art. 126a k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Wyzywanie, poniżanie słowne i bicie kogoś dlatego, że jest odmienny rasowo lub kulturowo, nie może stanowić racjonalnego wytłumaczenia, jako będące „powodem” działania. Właśnie takie zachowania publiczne i z okazaniem rażącego lekceważenia podstawowych zasad porządku prawnego powinno podlegać surowszej ocenie prawnej na gruncie art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 115 § 21 k.k.
Używanie przemocy, groźby bezprawnej lub znieważanie wyłącznie z powodu czyjejś przynależności narodowej, etnicznej, rasowej albo wyznaniowej nie może znajdować żadnego racjonalnego i powszechnie akceptowanego wytłumaczenia. Jest to w rozumieniu art. 115 § 21 k.k. działanie bez powodu, względnie z oczywiście błahego powodu”, zaś „kwalifikacja czynu z art. 119 § 1 k.k. lub z art. 257 k.k. nie wyklucza zastosowania przepisu art. 57a § 1 k.k. ” (wyrok SA w Białymstoku z dnia 30.10.2014 r., II AKa 221/14).
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2023 r., II AKa 177/23
Standard: 75728 (pełna treść orzeczenia)
„Polska dla Polaków! w dupie mam poprawność. Mój syn ma dorastać w Polsce białej i z tradycjami jakie są od wieków! Żadna kurwa z tęczowych polityków tego nie zmieni!!!!”
Pierwsze, trzecie i czwarte zdanie z przytoczonego wpisu mają przecież formę zdania rozkazującego, wzmocnionego przy tym wykrzyknikiem (czwarte zdanie kilkoma wykrzyknikami), przy czym wykrzyknik świadczy bardziej o emocjonalnym nacechowaniu wypowiedzi niż o jej strukturze gramatycznej (https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/zdania-rozkazujace;3134.html). Wykrzyknik wyraża uczucia, żywe wzruszenie i oznacza zachętę, rozkaz, zawołanie, zakaz (por. np. E. Sobol, Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1997, s. 1062; M. Szymczak, Słownik języka polskiego, tom III, Warszawa 1981, s. 811).
Połączenie zdania rozkazującego z wykrzyknikiem świadczy jednoznacznie o bardzo silnej formie tej wypowiedzi. Trudno zaprzeczyć, że od strony zawartości językowej zdania te – bardzo krótkie, mające raczej formę wezwania, silnego apelu – są formą przedstawienia swojego żądania w zakresie tego, kto ma prawo żyć w Polsce i jakiego koloru skóry mają być osoby mieszkające w naszym kraju. Ten apel (nie mający przecież formy dyskusji czy komentarza) skarżącego, uczyniony został publicznie i miał charakter poważny, bardzo raniący osoby o innym kolorze skóry i narodowości, a także osoby popierające prawa osób o innej orientacji seksualnej. Wysłanie takiego bardzo emocjonalnego przekazu – apelu, wezwania – w przestrzeń publiczną trudno nie określić jako rodzaju mocnego nawołania, w odniesieniu do nieokreślonych odbiorców, dla podjęcia działań (nieokreślonych co do formy) w celu zrealizowania treści apelu. Treść tego apelu jest zaś jednoznaczna w zakresie okazania nie tylko niechęci, ale wręcz wrogości w odniesieniu do osób o innej narodowości lub kolorze skóry (wyrok SN z dnia 8 lutego 2019 r., IV KK 38/18).
Przemiotowy wpis nie był wpisem odosobnionym i przypadkowym (incydentalnym). Wykorzystanie do tego bardzo popularnego internetowego serwisu społecznościowego jakim jest [X.] (nie tylko poprzez zasięg odbiorców bezpośrednich, ale także poprzez możliwość pobierania i udostępniania takiego apelu) stanowi niewątpliwie o publiczności działania oraz potencjalnie szerokiej grupie odbiorców, z których część może mieć przecież przekonania tożsame co oskarżony, ale może być nastawiona bardziej radykalnie. Dla bytu tego przestępstwa nie ma zaś znaczenia czy apel ten (wezwanie) okazał się skuteczny i przekonał do określonych poglądów lub działań określone osoby.
Postanowienie SN z dnia 13 lipca 2022 r., IV KK 32/22
Standard: 77635 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 75741
Standard: 75743
Standard: 75748