Fałszywy alarm (art. 224a k.k.)
Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządowym (art. 222 – 231b k.k.)
Przestępstwo z art. 224a k.k. stanowi lex specialis względem wykroczenia określonego w art. 66 k.w. Zasadniczym argumentem przemawiającym za tym poglądem jest analiza znamion czynności wykonawczej.
W art. 66 k.w. mowa jest ogólnie o wprowadzeniu w błąd, bez doprecyzowania, czego ma dotyczyć. Natomiast w art. 224a k.k. mowa jest już o szczególnej formie wprowadzenia w błąd i to dotyczącej konkretnych okoliczności, tj. fałszywemu zawiadomieniu o zdarzeniu lub stworzeniu sytuacji, która miałaby wywołać przekonanie o tego rodzaju zdarzeniu. To właśnie te szczegółowe znamiona wskazują na większą wagę czynu, która uzasadnia uznanie go przez ustawodawcę za przestępstwo. Trzeba ponadto zauważyć, że wykroczenie z art. 66 k.w. ma charakter formalny, a przestępstwo z art. 224a k.k. materialny.
Dla bytu przestępstwa wymagane jest zatem to, aby wywołana została czynność instytucji użyteczności publicznej lub organu ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia, zaś wykroczenie dokonywane jest już z momentem wprowadzenia w błąd.
Postanowienie SN z dnia 30 listopada 2017 r., IV KK 174/17
Standard: 28357 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 224a k.k. (wprowadzenie do polskiego systemu prawa karnego z dniem 31 sierpnia 2011 r.), stanowi lex specialis w stosunku do czynu z art. 191 § 1 k.k., jako typ kwalifikowany, zagrożony surowszą karą. Wprowadzenie tego przepisu nie oznacza, że wcześniej czyny takie nie podlegały karze.
Wyrok SR dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 08 marca 2013 r., V K 1330/12
Standard: 9421 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 9420